தமிழ் தரும் கணபதி

வாக்குண்டாம் நல்ல மனமுண்டாம் மாமலராள்

நோக்குண்டாம் மேனி நுடங்காது - பூக்கொண்டு

துப்பார் திருமேனி தும்பிக்கையான் பாதம் 

தப்பாமல் சார்வார் தமக்கு!..

                                                         

மலரில் இருந்து மணத்தைப் பிரிக்க முடிந்தாலும் - தமிழில் இருந்து பிரித்தறிய முடியாத சொல் - ஒளவையார்.

விநாயகப்பெருமானின் அருளைப் பெற  -  நமக்கு,  அவர் அறிவுறுத்தும் எளிய வழி.

பவளம் என, சிவந்த திருமேனியையும்  தும்பிக்கையையும் உடைய விநாயகப் பெருமானது திருவடிகளை,  

கடும் விரதம் , அருந்தவம் என உடலை வருத்திக் கொள்ளாமல் - எளிமையாக,

நாளும் தவறாது நல்மலர்களால் வணங்குவோர்க்கு - சரஸ்வதியின் அருளால்  பேச்சு வன்மையும்  நல்ல மனமும் உண்டாகும். மலர்களுள் சிறந்த செந்தாமரையில் வீற்றிருக்கும் மகாலக்ஷ்மியின் அருட்பார்வையும்  கிட்டும். 

இதில் - மேனி நுடங்காது என்பதற்கு - விநாயகப் பெருமானை வணங்குபவர் மேனி பிணிகளால் வருந்தாது. உடல் நலம் விளங்கும் எனவும் கொள்ளலாம். 

ஆக, விநாயகப் பெருமானை அன்புடன் அருகம் புல் அல்லது அன்றலர்ந்த மலர்  கொண்டு வணங்கி வருவோர்க்கு - அறிவும் திருவும் ஆரோக்கியமும் கிட்டும் என்பது ஒளவையாரின் அமுத மொழி.

இத்திருப்பாடல் - ''மூதுரை'' எனும் நீதி நூலின்  காப்புச் செய்யுள் .

இந்த மூதுரையில் தான்,

நன்றி ஒருவற்குச் செய்தக்கால் அந்நன்றி
என்று தருங்கொல் எனவேண்டா - நின்று
தளரா வளர்தெங்கு தாளுண்ட நீரைத்
தலையாலே தான் தருதலால்..

நல்லாரைக் காண்பதுவும் நன்றே நலமிக்க
நல்லார் சொற் கேட்பதுவும் நன்றே - நல்லார்
குணங்கள் உரைப்பதுவும் நன்றே அவரோ (டு)
இணங்கி இருப்பதுவும் நன்று.

கவையாகிக் கொம்பாகிக் காட்டகத்தே நிற்கும்
அவை அல்ல நல்ல மரங்கள் - சபைநடுவே
நீட்டோலை வாசியா நின்றான் குறிப்பறிய
மாட்டாதவன் நல் மரம்.

கான மயிலாடக் கண்டிருந்த வான்கோழி
தானும் அதுவாகப் பாவித்துத் - தானுந்தன்
பொல்லாச் சிறகை விரித்தாடினாற் போலுமே
கல்லாதான் கற்ற கவி.

அற்ற குளத்தில் அறு நீர்ப் பறவை போல்
உற்றுழித் தீர்வார் உறவல்லர் - அக்குளத்தில்
கொட்டியும் ஆம்பலும் நெய்தலும் போலவே
ஒட்டி உறுவார் உறவு.    

- என  அமுத விருந்தளிக்கின்றார் - ஒளவையார்.

பின்னும், 

பாலும் தெளி தேனும் பாகும் பருப்பும் இவை

நாலும் கலந்துனக்கு நான் தருவேன் - கோலஞ்செய்

துங்கக்கரி முகத்துத் தூமணியே நீ எனக்கு

சங்கத் தமிழ் மூன்றும் தா..

என்று - ''நல்வழி'' எனும் நூலில் - அறச்செயல்களை வகுத்தளிக்கும் போது துங்கக்கரி முகத்துத் தூமணியாகிய கணபதியை வேண்டி விரும்பிக் கேட்டுக் கொள்கின்றார். இந்த நூலில் -

ஆற்றுப் பெருக்குஅற்று அடிசுடும் அந்நாளும்
ஊற்றுப் பெருக்கால் உலகுஊட்டும்; ஏற்றவர்க்கு
நல்ல குடிப்பிறந்தார் நல்கூர்ந்தார் ஆனாலும்
'இல்லை' என மாட்டார் இசைந்து..

செய்தீவினை இருக்க, தெய்வத்தை நொந்தக்கால்
எய்த வருமோ இருநிதியம் - வையத்து
அறும்பாவம் என்றுஅறிந்து அன்றுஇடார்க்கு இன்று
வெறும்பானை பொங்குமோ மேல்..

கல்லானே ஆனாலும் கைப்பொருள்ஒன்று உண்டாயின்
எல்லாரும் சென்றங்கு எதிர்கொள்வர்; இல்லானை
இல்லாளும் வேண்டாள்; மற்று ஈன்றெடுத்த
தாய்வேண்டாள்; செல்லாது அவன்வாயின் சொல்..

ஆற்றுப் பெருக்கற்று அடிசுடும் அந்நாளும் அவ்ஆறு
ஊற்றுப் பெருக்காம்உலகு ஊட்டும்-ஏற்றவர்க்கு
நல்ல குடிப் பிறந்தார் நல்கூர்ந்தார் ஆனாலும்
இல்லை என மாட்டார் இசைந்து.. 

ஆற்றங் கரையின் மரமும், அரசு அறிய
வீற்றிருந்த வாழ்வும், விழும்அன்றே; ஏற்றம்
உழுதுண்டு வாழ்வதற்கு ஒப்பில்லை கண்டீர்;
பழுதுண்டு வேறோர் பணிக்கு..  

தேவர் குறளும் திருநான் மறைமுடிவும்
மூவர் தமிழும் முனிமொழியும் - கோவை
திருவாசகமும் திருமூலர் சொல்லும்
ஒருவாசகம் என்று உணர்..

- போன்ற இன்சுவைப் பாடல்கள் விளங்குகின்றன. 

இந்தப் பாடல்களை ஊன்றிக் கவனித்தால் அறிவின் மகத்துவத்தையும் செல்வத்தின் அவசியத்தையும் ஒளவையார் வலியுறுத்துவதை அறியலாம்.

சொல்வாக்கும் செல்வாக்கும் பெற்றுய்ய வேண்டும் எனில் - நல்ல அறிவு வேண்டும் என்பது திண்ணம். அப்படிப்பட்ட அறிவின் வடிவாகத் திகழ்வது - 

தமிழ்!..  

அமுதத் தமிழ்!.. - சொல்லிப் பாருங்கள். நாவினில் தேனூறும்.

மற்றெந்த மொழியுடனும் அமுதம் கலந்திட வாய்ப்பே இல்லை!..

மற்ற மொழிகள் அறியத் தருபவை. தமிழ் ஒன்றே - அறிவைத் தருவது!.

அதனால் தான் - பாரதிதாசன்,

''தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்!..'' - என்று முழங்கினார்.

இப்படி அமுதாக விளங்கும் தமிழை - இயல், இசை, நாடகம் - எனும் மூன்றின் வடிவாகத் தனக்கு வழங்குமாறு ஒளவையார் வேண்டிக் கொள்ளும் போது - 

அவர் - கணபதிக்கு  சமர்ப்பிப்பது,

பால், தேன், பாகு, பருப்பு.

பால் - தன்னுடன் நான்கு நற்பொருள்களைக் கொண்டு விளங்குவது.

தேன்  - தனித்து மருந்தென விளங்குவது. தானும் கெடாது. தன்னுடன் சேர்ந்தவைகளையும் கெடுக்காது.

பாகு - மூலிகைகளுடன் சேர்ந்து மருந்தெனத் திகழ்வது.

பருப்பு - சாத்வீக உணவுப்பொருட்களுள் முதன்மையானது.

இத்தகைய நிவேதனம் - நிவேதிக்கப்பட்ட பின் பிரசாதமாகின்றது. இந்தப் பிரசாதமே - விருந்தெனவும் மருந்தெனவும் ஆகின்றது. இதுவே மூளையின் இயக்கத்தினை அறவழியில் தூண்டுகின்றது.

எனவேதான் விநாயகர் - சிற்சில தலங்களில் தூண்டுகை விநாயகர் என திருப்பெயர் கொண்டு விளங்குகின்றார்.

இப்படி  - மூளையின் இயக்கம் தூண்டப்பட்டு விட்டால்,

எல்லாம் ஒன்றென உணர்ந்து சித்தம் சிவமயம் ஆகிவிடும்.

தேவர் குறளும் திருநான் மறைமுடிவும்
மூவர் தமிழும் முனிமொழியும் - கோவை
திருவா சகமும் திருமூலர் சொல்லும்
ஒருவாசகம் என்று உணர்.

இப்படி உணரச் செய்வது தான் - இந்த நிலையை எய்துவதைத்தான்,

''சத்தத்தினுள்ளே சதாசிவங் காட்டி
சித்தத்தினுள்ளே சிவலிங்கங் காட்டி..''

என்று விநாயகர் அகவல் மூலமாக நிலைநிறுத்துகின்றார் - ஒளவையார்.

ஒளவையார் நமக்களித்த நல்வழிப்படி  

விநாயகப் பெருமானைச் சரணடைவோம்!..

துங்கக்கரி முகத்துத் தூமணியே நீ எனக்கு

சங்கத் தமிழ் மூன்றும் தா..

ஓம் கம் கணபதயே நம: