கரிக்குருவி - 2

அதோ கடம்பவனம்!..

இன்னும் சிறிது தூரம் தான்!.. - என்று எண்ணியபடி விரைந்து பறந்து கொண்டிருந்தது - அந்தக் குருவி.

கரியன் எனவும் கரிச்சான் எனவும் கூறப்பட்ட அந்தக் குருவியை -
காக்கைக்குக் காதம் - கரிக்குருவி!..- என ஏளனம் செய்திருந்தனர்.

இந்த அவலம் எல்லாவற்றையும் நீக்கிட வேண்டும்!..

- அது ஒன்றே முனைப்பாக இருந்தது கரியன் எனப்பட்ட கரிக்குருவிக்கு.

கரிக்குருவி மிகவும் களைத்திருந்தது. இளைத்திருந்தது.
காரணம் - அது வெகு தொலைவிலிருந்து ஓய்வின்றிப் பறந்து வருகின்றது.

நின்று நிதானமாக - இயற்கை அழகையெல்லாம் கண்டு களிப்பதாக -
அதன் பயணம் அமையவில்லை..

கருங்காக்கையிலிருந்து கொடுங்கழுகு வரை - இந்தக் கருங்குருவியை - விட்டேனா பார்!.. என்று வல்வழக்கிட்டு வாட்டி வதைத்தன.

சின்னஞ்சிறு புதருக்குள் சிறுகூடு கட்டி சேர்ந்திருக்கக் கூட முடியவில்லை.

தனக்கு மட்டும் இக்கொடுமை என்றில்லாமல் தன் இனத்தார் எல்லாருக்குமே இது தான் நிலைமை என்றிருந்ததைக் கண்டு - அதன் மனம் வெதும்பியது.

ஏனெனில் - இந்தக் குருவியையே - தமக்குத் தலைவனாகக் கொண்டிருந்தன - ஏனைய கரிக்குருவிகள்.

தலைவனாகிய தன்மையினால் -
தன்னைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு நன்மை தேடும் வகையினால் தான் -

தன் உயிரையும் பொருட்படுத்தாமல் - நீண்ட நெடுந்தூரம் பயணித்து -
கடம்ப வனமாகிய மதுரையம்பதியை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது.

கரிக்குருவிக்கு இந்நாள் நன்னாளாக அமைந்தது பூர்வ ஜன்ம புண்ணியம்!..

மதிய வேளையில் -  பாதுகாப்பாக அமர்வதற்கு நிழல் தேடியபோது - அந்த மரத்தின் கீழ் துறவி ஒருவர் அமர்ந்திருக்க - அவரைச் சுற்றிலும் அடியார்கள்!..

''மாமதுரையில் திகழும் பொற்றாமரைக் குளம் மகத்தானது. அதில் மூழ்கி எழுந்து - ஆங்கே வீற்றிருக்கும் ஆலவாய் அண்ணலையும் அங்கயற்கண் அம்மையையும் பணிந்து வணங்குவோர்க்கு அல்லல் ஒரு போதும் இல்லை!..''

- என அடியார்களிடம் விவரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

அதைக் கேட்ட அக்கணமே - கரிக்குருவியின் சிறகுகள் -

அங்கயற்கண்ணி செங்கோல் ஏந்தி அருளாட்சி செய்யும் திருத்தலமாகிய

மாமதுரையை நோக்கி விரிந்தன.

அடி வானத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்த சூரியன் -
தன் கதிர்களால் - அக்குளத்தில் பூத்துக் கிடந்த தங்கத் தாமரைகளை வருடி - தன் கதிர்களில் ஒளி வீசும் பொன் வண்ணத்தை ஏற்றிக் கொண்டிருந்தான்.

சோமன் ஆகிய சந்திரன் வணங்கிய சுந்தர லிங்கத்தை
சூரியன் ஆகிய தானும் வணங்கி உவகை கொண்டான்.

இதைக் கண்ட குருவியின் மனம் ஆனந்தக் கூத்தாடியது.

தங்கத் தாமரைகள் மினுமினுத்துக் கொண்டிருந்த - அந்தக் குளமே- பொற்றாமரைக் குளம் என யூகித்துக் கொண்டது - கரியன்!..

அம்மையே!.. அப்பா!.. - என்று கூவியபடி, பொற்றாமரைக்குளத்தில் மூழ்கியது. எழுந்தது. மீண்டும் மூழ்கியது.. எழுந்தது.

மூன்றாவது முறையாக மீண்டும் மூழ்கி எழுந்த கரியன் - தன் சிறகுகளைச் சிலிர்த்து உதறிக்கொண்டு அந்தக் கடம்பவனத்தை வலம் வந்தது.

கடம்ப மரத்தினடியில் சுயம்புவாக திருமேனி.

சொக்கலிங்கம். சுந்தரேச சிவலிங்கம்!..

இக்கலிங்கம் போனால் என்? - மாமதுரைச்
சொக்கலிங்கம் உண்டே துணை!..

- என இரட்டைப் புலவர்கள் பாடித் துதித்த மகாலிங்கம்!..

அருகே - அமுத ஸ்வரூபிணியாக அங்கயற்கண் அம்பிகை!..

காணற்கரிய கடவுளைக் கண்ட - கரியனின் கண்களில் நீர்..

பேசுதற்கு மொழியின்றி - வைத்தவிழி வைத்தபடி - வெகுநேரம் பார்த்திருந்தது.

இருள் சூழ்ந்திருந்த அவ்வேளையில் சிவாச்சார்யார்கள் வந்தனர்.
ஐயனுக்கும் அம்பிகைக்கும் நித்ய ஆராதனைகளை நிகழ்த்தினர்.

உடன் வந்தவர்கள் - அர்த்தஜாம பூஜை சிறப்பு என்று பேசிக் கொண்டனர்.

திருவிளக்குகளின் சுடரைக் குறைத்து வைத்து விட்டுப் போயினர்.

கரிக்குருவிக்கு வந்த களைப்பு - கண்களைச் சுழற்றியது.

கூட்டில் அவளிடம் சொல்லிக் கொள்ளாமல் வந்து விட்டோமே!..

தன் துணையை ஒரு கணம் நினைத்தது.. ஈசனே.. காப்பு!.. - எனத் துதித்தது.

நறுமணம் கமழ்ந்த நந்தவனத்துப் புதரினுள் சென்று கண்ணயர்ந்தது.

இயல்பாகத் தூக்கம் - பிரம்ம முகூர்த்த வேளையில் கலைந்ததும்,

கீசு.. கீசு.. - எனப் பாடிக் களித்தது. அங்குமிங்குமாகப் பறந்து திரிந்தது.

பொற்றாமரைக் குளத்தில் மீண்டும் மீண்டும் மூழ்கிக் களித்த வேளையில் -

கூவின பூங்குயில் கூவின கோழி
குருகுகள் இயம்பின இயம்பின சங்கம்!..

திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடியவண்ணம் சிவனடியார்கள் திரண்டு வந்தனர்.

அங்கயற்கண் அம்மையுடன் ஐயன் - துயில்வதாகப் பாவித்து பெருமானையும் அம்பிகையையும் - துயில் எழ செய்தனர்.

நன்னீரால் நீராட்டி - புத்தாடைகளை அணிவித்தனர். வாசம் மிகும் சந்தனாதி திரவியங்களைப் பூசினர்.

அன்றலர்ந்த மலர்களால் தொடுக்கப்பட்ட மாலைகளைச் சூட்டி அலங்கரித்து தூப தீப ஆராதனைகளுடன் உண்ணுதற்கு இனிதான அன்ன வகைகளை -அன்புடன் சமர்ப்பித்து வணங்கினர்.

அம்மையப்பனுக்கு படைக்கப்பட்ட - சித்ரான்னங்களைத் தாங்கள் உண்ணும் முன்பாக -

ஆணவ, கன்ம, மாயா மலங்களைப் பலியிடுதற்கான பலிபீடத்தில் -
சிற்றுயிர்களுக்கு என அன்னத்தை அள்ளி வைத்தனர்.

அதுவரையிலும் ஆங்காங்கே காத்துக் கிடந்த குருவிகளும் புறாக்களும் கிளிகளும் அணில்களும் ஓடோடி வந்து - அந்த அன்னத்தைத் தம்முள் பகிர்ந்து கொண்டன.

கரியன் தானும் தாவிச் சென்று -  ஈஸ்வரப் பிரசாதத்தைப் பெருமகிழ்வுடன் உண்டது.

அங்கிருந்த பறவைகள் ஒன்றோடொன்று அடித்துக் கொள்ளாதது - இதுவரை காணாத விநோதமாக இருந்தது கரியனுக்கு!..

பறவைகள் மட்டுமின்றி - மனிதர்களும் ஒருவருக்கொருவர் அடித்துக் கொள்ளாமல் அன்பு கொண்டு இருந்தனர் - அன்றைய மதுரையில்!..

இரண்டாம் நாளும் கழிய - இறைதரிசனம் வேண்டிக் காத்திருந்தது கரியன்!..

விடிந்தது - மூன்றாம் நாள். விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாள் தானே!..

இன்று எப்படியும் இறைவனிடம் நம் குறையைச் சொல்லிட வேண்டுமெனக் காத்துக் கிடந்தது கரியன்.

நித்ய வழிபாடுகள் எல்லாம் நிறைவேறின..

இதோ.. இப்போதே சொல்வோம்!.. - என சிந்தித்த அப்பொழுதில் - அம்மையும் அப்பனும் அந்தக் கருங்குருவியின் மீது கழிவிரக்கம் கொண்டு எதிர்நின்றனர்.

ஈசனுடன் கரிக்குருவி

எண்ணிலா உயிர்க்கு இறைவ போற்றி வான்
தண்ணிலா மதிச் சடில போற்றிஎன்
புண்ணியப் பயன் போற்றி அங்கயற்
கண்ணிநாத நின் கருணை போற்றி!..

- எனத் துதித்துத் தொழுது வணங்கி வலம் வந்தது கரிக்குருவி.

அனைத்தும் அறிந்தவளாகிய அம்பிகை - அந்தக் கரிக்குருவி அறியும் பொருட்டு -

இக்குருவிக்கு ஏன் இத்தனை இடுக்கண்!..  - என்று ஐயனிடம் வினவினாள்..

முற்பிறப்பினில் - நிறைந்த அறிவுடன் நற்காரியங்கள் பல செய்தவனாக இருந்தாலும் - அதனூடே இழைத்த தீவினையால் - இத்துயர் வந்துற்றது!..

- என்று திருவாய் மலர்ந்தருளினார்.

இந்தக் குருவி அடைந்த துயர் போதும்!.. அன்பு கொண்டு அடைக்கலம் நல்கி ஆவன செய்தருளுங்கள் ஸ்வாமி!..

அங்கயற்கண்ணி அன்பு கொண்டு பரிந்துரைத்தாள்.

தேவி!. இதன் தொல்வினைகள் எல்லாம் தீர்ந்தொழிந்தன. அதனாலன்றோ - நம்மை நாடி வந்ததும்!.. இக்கரியனுக்கு ம்ருத்யுஞ்சய மந்திரத்தை யாம் உபதேசிப்போம்!..

ஈசன் மொழிந்ததும் தேவதுந்துபிகள் முழங்கின. பூமாரி பெய்தது.

புண்ணியத்துடன் மகா மந்த்ர உபதேசம் பெற்ற கரியன் - மீனாட்சி சுந்தரனின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கியது.

ஆயினும்,  எனக்கு ஐய!.. ஓர் குறை.. தீய புள் எலாம் ஊறு செய்து எனைக் காய்ந்தன. மனமும் கழியக் கண்டு எளியன் ஆயினேன்!.. - என்றது.

அதைக் கேட்ட எம்பிரான் - புன்னகையுடன்,

அந்த புள்கட்கு எல்லாம் வலியை ஆகுக நீ!.. - என்றருளினான்.

இதைக் கேட்டு மகிழ்ந்த கரியன் மேலும் தாழ்ந்து பணிந்து -

பேதையேற்கு இன்னும் ஓர் வரம் தந்தருளல் வேண்டும்!.. -  என்றது.

யாது வேண்டும் கேள்!.. - என்றான் எம்பெருமான்.

வலியை என்பது என்மரபினுக்கு எலாம்
பொலிய வேண்டும் எப்போதும் நீ சொன்ன
ஒலிய மந்திரம் ஓதியோதி நாங்
கலியை வெல்லவும் கருணை செய்!..

- எனறு காதலாகிக் கசிந்து கண்ணீர் மல்கி நின்றது.

புன்னகைத்தனர் - அம்மையும் அப்பனும்!..

ஆகுக.. அவ்வண்ணம்!.. - என்று அருள் புரிந்தனர்.

அந்த அளவில் -

எளியன் என்றிருந்த கரியன் - வலியன் என்றானது!..

மீண்டும் - மீனாட்சி சுந்தரேசனின் திருவடிகளைத் துதித்தது - கரியன்..

இதுவே - கரிக்குருவிக்கு அருளிய லீலை!..

கருங்குருவிக்கு உபதேசித்த படலம் - என்றும் புகழப்படும் திருவிளையாடல்
ஈசன் நிகழ்த்திய அளவிலா விளையாட்டுகளுள் - குறிக்கப்படும் அறுபத்து நான்கினுள் நாற்பத்து ஏழாவது திருவிளையாடல் ஆகும்!..

மதுரையில் நிகழ்வுறும் ஆவணி மூலப் பெருந்திருவிழாவில் - நடத்தப்பெறும் பத்து திருவிளையாடல்களுள் - முதலாவதாக நிகழ்த்தப்படுவது இதுவே!..

ஈசன் நிகழ்த்திய இந்தத் திருவிளையாடலை -

கருங்குருவிக்கு அன்று அருளினை போற்றி!..

- என்று , மாணிக்கவாசகப் பெருமான் போற்றுகின்றார்.

எனில், கருங்குருவி பெற்ற பேறு தான் என்னே!..

தான் மட்டும் இன்புற வேண்டும் என எண்ணாமல் -
தன் இனத்தாரும் இன்னல் தீர்ந்து இன்புற்றிருக்க வேண்டும்!..

- என, எண்ணிய எண்ணம் தான்-
எளியனாக இருந்த கருங்குருவி வலியன் என்று ஆனதற்குக் காரணம்!..

திருவிளையாடற் புராணம் காட்டும் உண்மை இதுவே!..

கருங்குருவியின் இந்தத் தலைமைப் பண்பு போற்றத்தக்கது.

மனிதர்கள் ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கது!..

இத்தகைய வலியன் - வலம் வந்து வணங்கிய 

திருத்தலத்தினை அடுத்த பதிவில் தரிசிப்போம்!..

வலிவலம் வந்த இறைவா போற்றி!..

சிவாய திருச்சிற்றம்பலம்!..

* * *