விரிவுரை

நாடும் வீடும்

நலம் பெற வேண்டும்

பகையும் பிணியும்

தொலைந்திட வேண்டும்..

***

இன்று ஐப்பசி 29

 செவ்வாய்க்கிழமை

இன்றொரு சிறுகதை

விரிவுரை

-::-

நாற்பது வருடங்களுக்கு முந்தைய ஐப்பசி மாதம்..

சில நாள் மழையுடன் தீபாவளி வெடிச் சத்தமும் ஓய்ந்திருந்தது..

பச்சைப் பசேல் என்று வயல்கள் சூழ்ந்திருக்கும் அழகிய கிராமம்.. 

அந்த அழகுக்கு மேலும் அழகை ஊட்டுவதாக ஊருக்கு நடுவில் அறுமுக வேலவனின் திருக்கோயில்.. 

முருகனுக்குரிய எல்லா விசேஷங்களும் வெகு சிறப்பாக நடத்தப்படுகின்ற நிலையில் அப்போது சூர சங்காரம் பத்துநாள் விழாவாக நடந்து கொண்டிருந்தது..

காப்பு கட்டிக் கொண்டு சஷ்டி விரதம் இருப்போர் திருச்சுற்று பந்தலுக்குள் குழுமியிருக்க  வருவோர்க்கெல்லாம் அன்னதானம் வெளியில் நடந்து கொண்டிருந்தது..

திருவிழாவின் முதல்

ஆறு நாட்களுக்கு தொடர் இலக்கிய சொற்பொழிவு.. 

சாயரட்சை முடிந்ததும் பாலமுருகன் நாளொரு வாகனமாக திருப்புகழ் பாராயணத்துடன் கோயில் உள் வீதி எழுந்தருள்வான்..

வீதியுலா நிறைவானதும் இலக்கிய விரிவுரைக்காக 

பட்டணத்தில் இருந்து வந்திருக்கும் பேராசிரியர்  மேடையேறுவார்.. 

கந்த புராணத்தின் கவி நயம் பற்றிக் கசிந்துருகிப் பேசும் போது திருவிழாக் கூட்டமே திகைத்து நிற்கும்.. பேராசிரியரின் மனம் சிறகடித்துப் பறந்திருக்கும் - 

மக்களுக்குத் தீந்தமிழை தித்திக்கத் தித்திக்கத் தந்தோம் நாம்!.. - என்று!.. 

அன்றைய விரிவுரையானது வீரபாகு தூது  தொடங்கி சூரசங்காரத்துடன் இனிதே நிறைவடைந்திருந்தது... 

மாலை மரியாதையுடன்

தமது ஓய்விடத்திற்குத் திரும்பியிருந்தார் பேராசிரியர்.. அது கோயிலுக்கு அருகாமையில் இருக்கின்ற பள்ளிக் கூடத்தின் அறைகளில் ஒன்று.. 

இவர் தங்கிக் கொள்வதற்காக பரம்பரை அறங்காவலர் அவர்களது ஏற்பாடு.. இரவு உணவை உண்டாயிற்று.. தாம்பூலமும் தரித்தாயிற்று.. 

கொசுக்கள் இல்லை ஆயினும் உறங்குவதற்கான விசுப் பலகைகளைச் சுற்றிலும் கொசுவலை இடப்பட்டிருந்தது.

அறைக்குள் உலவிக் கொண்டிருந்த பேராசிரியர்  உறங்கலாம் என்று நினைத்த போது - வாசல் வழிநடையில் இருவர் பேசிக் கொள்வது திருநாள் இரைச்சலிலும் தெளிவாகக் கேட்டது.. 

" நல்ல இலக்கியமான பேச்சு மாமா.. "

" நீங்க தான் மெச்சிக்கணும் மாப்ளே!.. "

" ஏன்!.. உங்களுக்குப் பிடிக்கலையா?.."

" ஜனங்களுக்கே ஒன்னும் புரியலை... கூட்டம் கலைஞ்சு போனதா இல்லையா!.. "

" மாமா.. அவர் பெரிய படிப்பாளி.."

" இருக்கட்டுமே.. மாப்ளே!.. முருகனோட கதை சும்மா கேட்டுட்டுப் போறதுக்கு இல்லை... பால் குடமும் காவடியும் சக்கரப் பொங்கலும் காணிக்கை தான்.. ஆனா அதோட நீதி என்னா.. ன்னு தெரியுமா?... "

சிறிது மௌனம்..

என்னவென்று தெரிந்து கொள்ள பேராசிரியருக்கு ஆவலாயிற்று..

"  நாம சாப்பிடாம  இருந்தாக் கூட - நாலு பேருக்கு சாப்பிடக் கொடுக்குறது தான்  அன்ன தானம்.. அதுதான் அதுக்குத் தத்துவம்.. "

" இதுக்கு இப்படியும் அர்த்தம் இருக்குதா!.. " -  பேராசிரியருக்கு வியப்பு..

" தவசி..ன்னு போனவன் புத்தி தடுமாறக் கூடாது.. அப்படித் தடுமாறிப் போய் நேரங் கெட்ட நேரத்துல கூடுனதால தானே அடங்காத அசுரக் கூட்டம் பொறந்தது!..  கோபத்தால அழிஞ்சவனும் காமத்தால அழிஞ்சவனும் ரொம்பப் பேரு இந்தப் பூமியில.. இதத் தான் ஜனங்களுக்குப் புரிய வைக்க வேணும்.. "

" இதையெல்லாம் எங்கே மாமா படிச்சீங்க?.."

" எல்லாம் திண்ணப் பள்ளிக்கூடத்துல தான்!.."

' காஸ்யப முனிவர் மாயை ஆகிய மங்கையுடன் நேரம் கெட்ட நேரத்தில் கூடியதால் உற்பத்தியான சூரபத்மன் , தவமிருந்து வீரவேள்வி செய்து சிவ பெருமானிடம் இருந்து ஆயிரத்தெட்டு அண்டங்களையும்  நூற்றெட்டு யுகங்களுக்கு ஆள்வதற்கான வரத்தினைப் பெற்றான்!..' - என்று, சில நாட்களுக்கு முன் செய்த விரிவுரை பேராசிரியரின் நினைவுக்கு வந்தது..

வெளியில் பேச்சு தொடர்ந்தது..

" என்னத் தவிர வேற யாராலயும்  உனக்கு ஆபத்தோ அழிவோ கிடையாது.. ன்னு ஈசன் வரங்கொடுத்ததுக்கு அப்புறம்  அதை மறந்து போனான் சூர பதுமன்.. பாலமுருகனா வந்து நிக்கிறது சாட்சாத் ஈஸ்வரன் தான்... ன்னு ஒத்துக்காம அகம்பாவம் பிடிச்சுப் போனது அவனுக்கு.. அது தானே சூர பதுமனுக்கு கேடு காலம்!.. "

" பிறத்தியார் சொல்றதயும் கேக்கணும்.. எதிரில நிக்கிற யாரையும் சாமானியமா நெனக்கக் கூடாது.. முக்கியமா பழசு எதையும் மறக்கக் கூடாது.. இதையும் சேர்த்து, ஈஸ்வரன் கொடுத்த வரத்தையும் மறந்தானே.. தவமா தவமிருந்து சூரன் வாங்குன வரம் எல்லாம் அவன் அழியறதுக்கு.. ன்னு ஆகிப் போச்சே!.. இதையெல்லாம் எடுத்துச் சொல்லித் தான் ஜனங்க மனசுல நீதிய பதிய வைக்க வேணும்..  "

" அருமை அருமை.. மாமா!.. "

" அந்தப் பாட்டு அப்படி.. இந்தப் பாட்டு இப்படி.. ன்னு பேசிட்டுப் போறதுல யாருக்கு என்ன லாபம்?.. "

" அதானே!.. யாருக்கு என்ன லாபம்?.. "

" புராணத்துல அந்த அழகும் இந்த அழகும் சொல்லித் தான் இருக்காங்க!.. எதுக்கு.. ன்னு தெரியுமா?.. "

" எதுக்கு மாமா?.. " - மாப்பிள்ளையிடமிருந்து கேள்வி..

" பொண்ணுங்க அழகைக் கேட்டுட்டு கடந்து போறியா.. இல்லே.. அங்கேயே புரண்டு விழுந்து உருப்படாமப் போறியா.. ன்னு பார்க்கத் தான்!.."

" போற வழி எல்லாம் பொண்ணுங்க அழகு தான்.. பார்த்துக்கிட்டே  கடந்துடணும்... இல்லேன்னா கயிலாயம் போய்ச் சேர முடியாது!.. "

மறுபடியும் அதிர்ந்தார் பேராசிரியர்..

" பன்னிரண்டாயுதம் பாசாங்குசமும்.. ன்னு பாடுவான்.. கேக்குறதுக்கு நல்லா இருக்கும்.. அதுக்கு எல்லாம் பேரு என்ன.. ன்னு கேளு!.. ஒன்னுந் தெரியாது.. "

" எனக்குங் கூடத் தெரியாதே!.. " - பேராசிரியர் திகைத்தார்..

" கதையில இருக்குற நீதிய எடுத்துச் சொல்றதுக்குத் தான படிப்பு.. அத விட்டுட்டு புராணத்துல மாங்கா இருக்கு.. தேங்கா இருக்கு.. ன்னு.. பேசினா கடல்ல பொழிஞ்ச மழை  தான்..  காட்ல தெரிஞ்ச நிலா தான்!.. போங்க மாப்ளே!.. "

சவுக்கால் அடிபட்டதைப் போல் இருந்தது பேராசிரியருக்கு..

இது நாள் வரைக்கும் தான் செய்த தவறு என்னவென்று  புரிந்தது..

நாளைக்குத் திருக்கல்யாண நிகழ்வில் - தேவ மகளையும் வேட மகளையும் பற்றிப் பேசுவதற்காக  பேராசிரியரின் நெஞ்சுக்குள் இருந்த குறிப்புகள் கலைந்தன..

அவருக்குள் இருந்த ஏதோ ஒன்று நொறுங்கிச் சிதறியது..

தன்னுள்ளிருந்த மாயையை சிதற அடித்த பெரியவரைப் பார்க்கலாம் என்று எண்ணிக் கதவைத் திறந்தார்.. 

அறையின் முன் வாசல் ஆள் இன்றிக் கிடந்தது.. 

அங்கே கலையரங்கில் கலகலப்பு.. 

" அரை மணி நேரம்  தாமதமாகி விட்டது.. அடியார் பெருமக்கள் மன்னிக்கவும்!.. " - என்ற முன்னறிவிப்புடன் வில்லிசை நிகழ்ச்சி தொடங்கியது..

" தந்தனத் தோம் என்று சொல்லியே.."

" ஆமா.. "

" வில்லினில் பாட .. "

"ஆமா.. "

" வந்தருள்வாய் கலைமகளே!..  "

**

வாழிய நலம்

***