சித்தப்பா வீடு

நாடும் வீடும்

நலம் பெற வேண்டும்

பகையும் பிணியும்

தொலைந்திட வேண்டும்..

***

இன்று கார்த்திகை 13

  செவ்வாய்க்கிழமை

இன்றொரு சிறுகதை

-: சித்தப்பா வீடு :-

-::-

சென்னை - மதுரை எக்ஸ்பிரஸ் முதலாவது நடைமேடைக்கு வந்து சேர்ந்த போது விடியற் காலை நான்கு மணி.. 

ஸ்டேஷனில் இருந்து புறநகரில் இருக்கும் வீட்டுக்கு வந்து சேர்வதற்கு நாலரை ஆகி விட்டது.. 

வீட்டுக்குள் வந்தவுடன் அனைவரும் ஆங்காங்கே தூங்கி விழுந்து கண் விழித்த போது மணி 5:45..

முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டே வந்தாள் லதா..

" பல் விளக்கி விட்டு வாம்மா.. காஃபி குடிக்கலாம்.. "  - என்றாள் காமாட்சி..

" சித்தி.. இவ்வளவு சீக்கிரம் காவின் பால் வந்துடுமா..  டோர் டெலிவரியா?..  "

லதா கேட்டாள்..

" டோர் டெலிவரி தான்.. ஆனா இது காவின் பால் இல்லே.. பசும் பால்!.. "

" அதுவும் பசும்பால் தானே.. அம்மா சொல்வாங்க!.. "

" பசும்பால்... நீங்க தான் மெச்சிக்கணும்!.. "

" ஏன்.. சித்தி?.. "

" அது மிஷின்ல சலிச்சு பிரிச்சு லாரி..ல வந்து இறங்குறது.. இது கன்னுக் குட்டி குடிச்ச பால்..  மடி சுரந்து கறந்து வாங்குனது.. "

" ஓ.. fresh milk!.. "

மென்மையாகப் புன்னகைத்தாள் சித்தி..

" ஹையா ... அப்போ நான் பார்க்கணுமே.. கன்னுக்குட்டி எங்கே!.. "  - பரபரப்பானாள் லதா..

" மாடு கன்னுக்குட்டி எல்லாம் அவங்க தோட்டத்துல இருக்கு.. "

" அப்போ பார்க்க முடியாதா?.. "

" ஏன் முடியாது?.. சாயங்காலம் நாம போய் பால் வாங்குவோம். அப்போ பார்க்கலாம்.. "

அதற்குள் பெரியவள் சுதாவும் காமாட்சியின் மகளும் எழுந்து வந்தார்கள்.. 

" ஏய்.. ஓட்ட வாய்!.. காலைல. ய ஆரம்பிச்சுட்டியா?.. "

" சுதா.. நீயும் brush பண்ணிட்டு வாம்மா.. அங்கே போன் பண்ணி சொல்லிட்டீங்களா?.. "

" நெட் வொர்க் இல்லே சித்தி.. அதுவும் இல்லாம அந்த ஏரியாவுல பவர்கட் இருக்கும் போல.. "

குரலில் கவலை தெரிந்தது..

" இங்கே வந்து இறங்குனதுமே மெசேஜ் பண்ணிட்டேன்... அதான் கவலை இல்லாம தூங்குறாங்க.. "

சோபாவில் இருந்தபடி லக்ஷ்மி சொன்னாள்..

இரவு முழுதும் தூங்காமல் பயணித்த களைப்பு முகத்தில் இன்னும் இருந்தது..

சென்னையில் கடந்த நான்கு நாட்களாக விடாத மழை..   

மூத்தவருக்கு வேலை மாற்றல் ஆகி சென்னைக்குச் சென்றதும் அங்கே குறைந்த விலைக்கு வருகின்றது என்று வாங்கிப் போட்ட மனைப் பிரிவு - வீட்டைக் கட்டி முடித்து மூன்று வருடங்களுக்குப் பிறகு  தன் சுயரூபத்தைக் காட்டியது.. 

அப்போது மூன்று வருடங்களுக்குப் பின் பெய்த மழையில் அங்கிருந்த அனைத்து வீடுகளும் ஒரு அடி தண்ணீருக்குள்..

பல்லவர் காலத்து ஏரி தூர் வாரப்படாமல் கிடந்து சுதந்திர பூமியில் வீட்டு மனைகளாகி ஏதோ ஒரு நகர் என்றாகி விட்டது.. 

வீட்டை விற்று விடுவதற்கு மழையும் தேங்குகின்ற நீரும் காரணங்கள் என்றால் விற்காமல் இருப்பதற்கு பலப்பல காரணங்கள்..

மழைக் காலத்தில் வீட்டின்  பொருட்களை எல்லாம் மாடி அறைகளுக்கு மாற்றி விடுவதும்  தை மாதம் பிறந்ததும் மேலேயிருந்து கீழே அள்ளிக் கொண்டு வருவதுமாக பத்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் ஓடி விட்டன.. 

இப்போது தான் முதல் முறையாக மழை வந்ததும் - புதிதாய் தோண்டப் பட்டிருக்கும் பாதாள சாக்கடைப் பள்ளங்களுக்குப் பயந்து கொண்டு மனைவி மக்களை இங்கே அனுப்பி வைத்திருக்கின்றார் மூத்தவர் - இயல்பு நிலை திரும்பியதும் வந்தால் போதும்!.. என்று

' தமிழகம் முழுவதும் கடலோர மாவட்டங்களில் மிதமானது முதல் ' .. - என்று பயமுறுத்திக் கொண்டு இருந்தாலும் இங்கே கனமழையும் இல்லை. தொடர் மழையும் இல்லை. அவ்வப்போது சற்றே பலத்த மழை.. 

இதுவும் இல்லை என்றால் தன்னை மறந்து விடுவார்களே!.. - என்ற நினைப்பில் வானம் பொழிந்து கொண்டிருந்தது..

நேற்று பிற்பகலில் அடித்துக் கொண்டு பெய்ததோடு சரி.. இரவில் இடி முழக்கங்கள் மட்டுமே.. மயிலாடுதுறை சீர்காழிப் பக்கம் அளவுக்கு அதிகமாக ஆட்டம் விட்டுப் போனதாக செய்திகள்..

பொழுது விடிந்தும் கூட

வானம் கரேல் என்று தான் இருக்கின்றது.. 

இங்கே பத்து நாட்களுக்கு அடைத்துக் கொண்டு பெய்தாலும் கவலை இல்லை.. தெருக்களில் தண்ணீர் தேங்காது.. சோழர்கள் ஆட்சி செய்த ஊரல்லவா!.. 

அதுவுமில்லாமல் இந்தப் பகுதி சற்றே மேடு.. 

ஆனாலும் நாங்கள் விடமாட்டோம் என்றிருக்கின்றது இன்றைய சூழ்நிலை..

இதற்கிடையில்

காய்கறிப் பைகளும் வாழை இலைகளுமாக

ஸ்கூட்டியில் வந்து இறங்கினார் சித்தப்பா..

" ஹை.. சித்தப்பா!.. "

ஓடி வந்த பிள்ளைகளிடத்தில் பெரியதொரு பொட்டலத்தை எடுத்துக் கொடுத்தார்.. 

அதனுள் கமகம..  வாசத்துடன் சூடாக இருந்தன உளுந்து வடைகள்..

" காலை.. லயே வடையா!.. "

" ஆமா.. ராவ் ஜி போட்டுக்கிட்டு இருந்தான்.. "

பேச்சும் சிரிப்புமாகப் பொழுது நகர்ந்து கொண்டிருந்த வேளையில் பின்பக்கத்தில்,     ' க்ரா.. க்ரா.. '  - என்ற ஒலிகள்..

" அது என்ன சத்தம் சித்தி?.. "

" மயில்.. மா.. "

பிள்ளைகளுக்கு வியப்பு..

பார்ப்பதற்கு ஓடினார்கள்..

" ஓடாதீங்க... பயந்துடும் அதுங்க.. ஜன்னல் வழியா பாருங்க!.. "

ஜன்னலைத் திறந்து பார்த்த  பிள்ளைகளின் கண்கள் சந்தோஷத்தில் விரிந்தன..

ஆணும் பெண்ணுமாக ஆறேழு மயில்கள்... கூடவே அவற்றின் குஞ்சுகள்..

" இதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அள்ளிப் போடுங்க.. "

சித்தியின் கைகளில் இரண்டு கிண்ணங்கள்.. அவற்றில் முத்துச் சோளமும் நிலக் கடலை பருப்புகளும் இருந்தன..

பிள்ளைகளுக்கு மகிழ்ச்சி தாங்க முடியவில்லை.. அள்ளி வீசினார்கள்..  

மயில்களும் ஜன்னல் வழியே  அள்ளி வீசப்பட்ட தானியங்களை ஒன்று விடாமல் தின்று விட்டு  நீலமும் பச்சையும் சேர்ந்து மினுமினுக்கும் கழுத்தை உயர்த்தி இப்படியும் அப்படியுமாக பார்த்தன.. 

சிறகுகளை விரித்து சிலுப்பிக் கொண்டன.. தலையை ஆட்டியபடி அலகை தீட்டிக் கொண்டன.. ஜன்னலுக்கு அருகாக வந்து பிள்ளைகளை உற்று நோக்கின..  

கண்களில் மகிழ்ச்சி ததும்பியிருந்தது..

" முருகா.. முருகா.. " -  கூச்சலிட்டனர் பிள்ளைகள்..

" கர்ரோக்.. கர்ரோக்.. " - என்று அகவியபடி ஒவ்வொன்றாக மேலெழுந்து பறந்து அந்தப் பக்கமாக இறங்கி நடந்தன...

குஞ்சுகள் பின் தொடர்ந்து ஓடிச் சேர்ந்து கொண்டன..

" நாளைக்கும் வருமா சித்தி?.. "

" தினசரி வரும் டா... "

" இந்த மயிலுங்க எல்லாம் எங்கேருந்து வருது?.. "

எல்லாம் அந்தப் பக்கத்து காடுகள்.. ல இருந்தது தான்.. காடுகள் ஏதோ காரணத்தால அழிஞ்சதும் நம்ம ஊர் பக்கம் வந்துடுச்சுங்க. இப்போ இருக்கிறது அதோ அந்த ஆத்தங்கரை புங்க மரம்.. ரோட்டுப் பக்கத்து புளிய மரம்.. அங்கேருந்து காலார நடந்தே வந்துடுவாங்க.."

சித்தப்பாவின் விளக்கத்துக்கு எதிர் கேள்வி..

" ராத்திரியில எங்க தங்குவாங்க?.. "

" இதுகளுக்கு குறுங்காடுகளும் மலை இடுக்குகளும் தான்  பிடிக்கும். அதெல்லாம் அழிஞ்சு போனதும் சாலை ஓரத்து புளிய மரத்திலயும் தூங்கு மூஞ்சி மரத்திலயும் உக்கார்ந்து இருக்குதுங்க... கூடு கட்டத் தெரியாத  இதுகளுக்கு புதர்கள் தான் அடைக்கலம். புதர்களும் அழியறதுனால இதுகளோட எண்ணிக்கை ரொம்பவும் குறையுதாம்.. "

சித்தப்பாவின்  குரலில் வருத்தம் தெரிந்தது..

மறுநாளும் மயில்கள் வந்தன.. பிள்ளைகளின் புன்னகையிலும் மகிழ்ச்சியிலும் நாட்கள் நகர்ந்திட மழை ஓய்ந்த ஒருநாளில் சென்னைக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றார்கள்..

அடுத்த நாலைந்து நாட்களுக்குப் பின் ஒரு நாள் - " மயில் எல்லாம் எப்படியிருக்கு சித்தி?.. * - என்ற  நலம் விசாரிப்பு தொலைபேசியில்..

நகர் விரிவாக்கப் பணிகளுக்காக " சாலையோர மரத்தை எல்லாம் அடியோட வெட்டித் தள்ளிட்டாங்க.

மயிலுக்கு எல்லாம் போக்கிடம் இல்லாமப் போச்சு.. - என்ற சேதியை எப்படிச் சொல்வது ?.. "  - எனத் தெரியாமல் தடுமாறினாள் காமாட்சி..

***

வாழ்க நலம்

*