கொக்கரக்கோ

நாடும் வீடும்

நலம் பெற வேண்டும்

பகையும் பிணியும்

தொலைந்திட வேண்டும்..

***

கொக்கரக்கக்.. கோ.. 

- சிறுகதை -

**

" கொக் கொக்கக் கோ.. "

" கொக் கொக்கக் கோ.. "

மஞ்சள் கலந்த சிவப்பு நிறத்தில் இருக்கும் பொடியனின் சத்தம்  ..

மேல் மாடியில் நின்று கொண்டிருந்த சுந்தரம் கவனித்தார் -

எங்கிருந்து சத்தம் வருகிறது?.. என்று...

அதோ அந்த சீமைக் கருவைப் புதருக்கு அருகில் தன்னந் தனியாய் நிற்கின்றான்..

பாவம்.. நேற்றைக்கு ரொம்பவே அடி வாங்கி விட்டான்.. அந்த முரட்டுத் தடியன் இந்தப் பொடியனை துரத்தித் துரத்தி துவம்சம் பண்ணி விட்டான்..

பிரச்னை வேறொன்றும் இல்லை... 

வேலிக்கு அருகில் கோழி ஒன்றை மடக்க முயற்சித்தான் என்பதே..

அதற்காக -

அலகால்  கொத்தப்பட்டு - சிறகுகளால் மடார்.. மடார்.. என்று சாத்தப்பட்டு -  இதெல்லாம் போதாது என்று கால் நகங்களால் கீறிக் கிழிக்கப்பட்டு...

ஆக்ரோஷமான அடிதடியில் அருகில் மேய்ந்து கொண்டிருந்த பெட்டைகளும் நடுங்கிப் போயின..

கடைசியில் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு கூவினான் தடியன் - 

" நான் தான்டா  நாட்டாமே!.. " - என்று..

மூன்று போகம் கொடுத்த வயல் வெளியில் ஊர்க் குப்பைகளைக் கொண்டு வந்து கொட்டி மனைப் பிரிவுகள் என்றாக்கி லட்சக் கணக்கில் கல்லா கட்டி விட்டார்கள்.. 

நாலு நாளைக்கு  விடாமல் மழை பெய்தால்  முழங்காலுக்கு மேல் தண்ணீர் நிற்கும்.. தெப்பம் கட்டினால் தான் மெயின் ரோட்டுக்கு வரமுடியும்.. ஆத்திரம் அவசரத்துக்கு ஆம்புலன்ஸ் கூட உள்ளே வர முடியாது... 

டவுன்.. ல இருந்து ஆட்டோவைக் கூப்பிட்டால் - பத்து ரூபாயை நம் கையில் கொடுத்தபடி, " காஃபி ஹவுஸ்ல ஒரு டீ குடிச்சுட்டு பொடி  நடையா நடந்து போய்டுங்க சார்!.. " - என்றபடி ஓடி விடுவார்கள்..

அப்படியாகப்பட்ட இடம் இது..

இங்கே மனைப் பிரிவை வாங்கிய வேகத்தில் வீட்டைக் கட்டி விட்டார்கள் பலரும்.. எல்லாம் ரெண்டு கைகளாலும் பணம் பிறாண்டுகின்ற கோஷ்டிகள்..

அறுபது மனைப் பிரிவுகளில் இருபது தான் கை மாறி இருக்கின்றன.. அதில் அங்குமிங்குமாக பதினைந்து  வீடுகள்..

அதிலும் பெரும்பாலான வீடுகளில் சனி ஞாயிறு மற்ற விடுமுறை தின கொண்டாட்டங்களில் தான் ஆள் புழக்கம் இருக்கும் .. இப்போது புரிந்திருக்குமே எல்லாரும் துறை சார்ந்த அலுவலர்கள் என்று!.... 

ஒன்றிரண்டு கிழங்கள் மட்டும் கிடைத்ததைத் தின்றுவிட்டு  கீழே இருந்து மாடிக்கு ஏறி  நடை பழகுவதும் கீழே இறங்கி பொழுதைப் போக்குவதுமாக..

இந்தக் கணக்கில் சுந்தரமும் ஒருவர்..  

அங்கே மேய்கின்ற  கோழிகளும் சுற்றி திரிந்து கொண்டிருக்கும் நாய்களும் அவ்வப்போது வந்து சேரும் காக்கைகளும் தவிட்டுக் குருவிகளும் தான் உள்ளார்ந்த நட்புகள்..

இப்போதும் மனைப் பிரிவுகள் வயல் பரப்பு என்பதனால் புழு பூச்சிகள் தாராளம்.. ஆக, கோழிகளின் வயிற்றுப் பாட்டிற்குப் பிரச்னை இல்லை.. 

நாய்கள் தான் பாவம்... ஞாயிற்றுக்கிழமை எல்லா வீடுகளிலும் குருமா என்றாகி விட்டதால் அன்றைக்கு மட்டுமே நாய்களுக்குள் அடிதடி நடக்கும்..

மற்ற நாட்களில் ஒற்றுமையோ ஒற்றுமை..

இந்தக் கோழி வளர்ப்பை மூன்றாவது வீட்டு போஸ்ட் மாஸ்டர்  தான் முதலில் ஆரம்பத்து வைத்தார்.. 

நாட்டுக் கோழியும் நல்லது.. முட்டையும் நல்லது என்று!.. 

இன்றைய நவீன வாழ்க்கை முறையில் கோழிக்கும்  முட்டைக்கும் தனித்தனி செலவு.. வீட்டுக் கோழி என்றால் ஒற்றைச் செலவு.. வீட்டிற்கு கோழியும் முட்டையும் பொருளாதாரம்.. 

தவிர, ஒரு கோழியைப் பிடித்து விற்றால் ஐநூறு ரூபாய்.. ஒரு நாளைக்கு அஞ்சு முட்டை விற்றாலும் ஆயிரத்தைந்நூறு ரூபாய்.. சிரமம் இல்லாத வழியில் ஆதாயம்.. 

ஒரு ஈடு முட்டையை அடை காக்க வைத்து விட்டால் ரொம்பவும் வசதி..

இப்படியாக கோழிகள் அவ்வப்போது  குருமாவாகிக் குறைந்தாலும் எண்ணிக்கையில் பெருகிக் கொண்டிருந்தன..

வீட்டில் ஓய்ந்திருக்கும் பெரிசுகளின் வேலை அவ்வப்போது ரெண்டு கை அரிசியோ வேறு தானியங்களையோ கோழிகளுக்கு இறைப்பது தான்..

இந்தக் கோழிகளை கட்டியாண்டு கொண்டிருக்கும் சேவல்களுக்குள் தான் அவ்வப்போது பெரிய அளவில் அடிதடி வந்து விடும்.. 

எல்லாம் உரிமைப் பிரச்னை..

இந்த நாட்டுச் சேவல்கள் இயற்கையாகவே கோபம் உடையவை.. வீரம் மிகுந்தவை.. துரத்திப் பிடித்து அணைந்து தமக்குரியதாக ஆக்கிக் கொண்ட கோழிகளை ஒருபோதும் கை விடாத குணம் உடையவை.. வேறு சேவல் எதையும் தமது எல்லைக்குள் விடாத வல்லமை உடையவை..

" ஒழுங்கா குரலெடுத்து கூவத் தெரியலை..  அதுக்குள்ள உனக்குக் கோழி கேக்குதா.. கோழி?.. "

தடியன் பொடியனைப் போட்டுச் சாத்தியதற்கு இதுதான் காரணம்...

" இதென்ன.. ரோட்டு ஓரத்துல வச்சி மஞ்சக் கயிறு கட்ற விசயமா!.. வீரம் வேணும் டா வீரம்!.. "

" கொக்க ரக்கோ.. கோ.. "

சரி... அந்த ஆறு வாரக் கோழி எல்லாம் எப்படி?..

அங்க தான் சேவல் கிடையாதே.. குறு வாழ்க்கைக் கோழி - சேவலைப் பார்ப்பதற்கான வாய்ப்பே இல்லை.. முட்டையிடும் பாக்கியமும் கிடையாது.. அந்தக் கோழியா

ல தான் மனுசனுக்கு பலப்பல பிரச்னைகள்.. அதெல்லாம் நமக்கு எதற்கு?.. - என்று நினைத்துக் கொண்ட சுந்தரம் மாடியில் இருந்து கீழே இறங்கினார்..

சில நாட்கள் கழிந்த நிலையில் மாடியில் நடை பழகிக் கொண்டிருந்த போது கீழேயிருந்து சேவலின் கூவல்..

" கொக்க ரக்கோ.. கோ.. "

" கொக்க ரக்கோ.. கோ.. "

வியப்புடன் வெளியே எட்டிப் பார்த்தார்..

அவன் தான்.. 

அவனே தான்.. 

துணைக்கு ஒரு கோழியுடன் பூமியைக் கிளறிக் கொண்டிருக்கின்றான்...

" கொக்க ரக்கக் .. கோ.. "

நெஞ்சு நிமிர்ந்த குரல்.. அவனிடமிருந்து தான்..

" நானுந்தான் டா.. நாட்டாமே!.. "

***