வந்துட்டேன்!..

கடந்த செவ்வாய்க்கிழமை முன்னிரவு ..

குறித்த நேரத்தில் -
தஞ்சையிலிருந்து உழவன் விரைவு ரயில் புறப்பட்டது..

அதிகாலையில் சற்றே தாமதத்துடன் - தாம்பரம்..

அங்கிருந்து திரிசூலத்திற்கு மாறி -  இதோ சென்னை விமான நிலையம்..

விமான நிலையத்தினுள் அழகுறும் சிற்பங்கள்

கீழே சிங்காரச் சென்னை

காலை 9.25க்கு வானில் ஏறியது விமானம்..
அபுதாபி வழியாக குவைத்திற்குப் பயணம்..

 அபுதாபி - தரையிறங்குவதற்கு முன்பாக

அபுதாபி விமான நிலையத்தில்

அபுதாபி விமான நிலையத்தில் நமது தளம்

Transit Flight ஆனதால் குவைத்திற்கு வந்தபோது இருட்டி விட்டது..

முன்னிரவுப் பொழுதில் -
குடியிருக்கும் வசந்த மாளிகையை நோக்கி விரைந்தால் -

அடுக்குமாடி குடியிருப்பு பூட்டப்பட்டுக் கிடந்தது..

என்ன இது சோதனை!?..

அரே..பாய்.. கட்டிடத்தைக் காலி செய்து ஒரு மாதம் ஆகிவிட்டது.. ஆனால் எங்கே போயிருக்கிறான் என்று தெரியவில்லை!..

- என்று குரல் வந்தது - அருகிலிருந்த கடைக்குள்ளிருந்து...

குவைத்திலிருந்து ஊருக்குத் திரும்பினால் அவ்வளவு தான்..
இங்கிருப்பவர்களிடம் நான் எந்தத் தொடர்பும் வைத்துக் கொள்வதில்லை...

அதனால் இருப்பிடம் மாறிய தகவல் தெரியவில்லை..

ஆனால் -
புதிய இருப்பிடத்தின் முகவரியும் தொலைபேசி எண்ணும்
பழைய கட்டிடத்தின் முகப்பில் தெரியப்படுத்த வேண்டுமல்லவா!..

அப்படி எதையும் செய்யவில்லை..

அந்த அளவுக்கு அறிவாளிகள் இங்கே!..

திகைத்துப் போனேன்.. எங்கென்று தேடுவது?..

கைபேசி ஆழ்ந்த தூக்க நிலையில்!..

என்ன செய்வது?..

பழைய குடியிருப்பின் அருகில் உணவகம்.. நடத்துபவர் தஞ்சாவூர்க்காரர்..

அங்கே சென்று விசாரிக்க -

அது வெகு தூரம்.. இரவு இங்கே தங்கிக் கொள்ளுங்கள் .. நாளை காலையில் செல்லலாம்!.. - என்றார்கள்..

வேறு வழி ஏதும் இல்லை..

சரி!.. - என்று இசைந்தபோது அதிர்ஷ்டம்..

உடன் வேலை செய்யும் எகிப்து நாட்டுக்காரன் எதிரில் வந்தான்..

நலம் விசாரித்து விட்டு அவனுடன் டாக்ஸியில் பயணம்..

புதிய இருப்பிடத்திற்கு வந்து -

எங்கே எனது பொருட்கள்?.. எது எனது அறை?.. என்று கேட்டால்,

உங்களுக்கு அறை ஒதுக்கவில்லை!.. - என்றான் Camp In-charge..

ஏன்.. டா?.. - மனதிற்குள் கேட்டுக் கொண்டேன்...

உங்களுடைய பொருட்கள் எல்லாம் வேறு இடத்தில் இருக்கின்றன.. தற்காலிகமாக நான்காவது தளத்தில் பதினைந்தாவது அறையில் தங்கிக் கொள்ளுங்கள்..

அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவில்லை...

பொருட்கள் என்ன கதியாகியிருக்கும்!..

மனத்திரையில் காட்சிகள் விரிந்தன..

மறுநாள் காலை..

பழைய இருப்பிடத்திலிருந்த பொருட்கள் (98 %) இடமாற்றம் செய்யப்பட்டிருந்தன..

ஆனால் -

சமையலறையில் ஒரு மாதத்திற்கு சேர்த்து வைத்திருந்த அரிசி எண்ணெய் முதலான உணவுப் பொருட்களும் பாத்திரங்களும் எனக்குக் கிடைக்க வில்லை..

அவற்றின் கதி என்ன என்று தெரியவில்லை...

இவனுங்களுடைய சமையல் ஆகாது.. சமையல் செய்தே ஆகணும்!..

குவைத்தில் இன்னும் வெயில் அடங்கவில்லை..

ருத்துபா எனும் புழுக்கம்..
நீராவிக் குளியல் போன்று இருக்கும்..

அருகிலுள்ள பாஃஹீல் (Fahaheel ) நகருக்குச் சென்று
வெயிலோடு வெயிலாக அலைந்து பண்ட பாத்திரங்கள் வாங்கி வந்து
அலுப்பு தீர அமர்வதற்குள் மூன்று நாட்களாகி விட்டன..

தட்ப வெப்ப நிலையின் தடுமாற்றத்தினால் -
ஜலதோஷமும் கூடவே காய்ச்சலும் கூட்டு சேர்ந்து கொண்டன...

தற்காலிகமான தங்குமிடம் என்றுதான் எனக்கு சொல்லப்பட்டிருக்கின்றது..

என்றாலும் அறையில் முன்பே இருப்பவர்கள்
அறைக்குள் புதிய வரவாக கணினியைக் கண்டதும்
அவர்களுக்கு இடைஞ்சலாக இருக்குமோ!.. - என்று விழிக்கின்றார்கள்...

இன்று காலையில் தான் கணினியை ஒருங்கிணைத்து பதிவுகளை வாசித்தேன்..

கையில் Galaxy இருந்தாலும் பதிவுகளுக்கு கருத்துரைகள் இடவில்லை..

எல்லாம் இனிமேல் தான்..

ஒன்றரை மாதம் .. காற்றில் எழுந்த அன்னத்தின் தூவியாக பறந்து விட்டது..

விடுமுறை நாட்களின் செயல் திட்டம் எல்லாம் நன்றாகத் தான் இருந்தது..
அவற்றில் நிறைவேறியவை ஒரு சில மட்டுமே!..

எதிர்பாராத பயணங்கள் அதிகம்..

அன்புக்குரிய கில்லர் ஜி அவர்களைச் சந்திக்க தொடர்பு கொண்டேன்..

அப்போது அவர் கோவையில் இருந்து சென்னைக்கு பயணம்...
தொலைபேசியில் சில நிமிடங்கள் மட்டுமே வாய்ப்பு கிடைத்தது..

ஆனால் அது கூட கிடைக்கவில்லை..

அன்புக்குரிய Dr. பா. ஜம்புலிங்கம் அவர்கள்
அன்புக்குரிய கரந்தை ஜெயக்குமார் அவர்கள்

இருவரும் பொறுத்தருள வேண்டும்..
இரண்டு முறை முயன்றும் அவர்களைச் சந்திக்க இயலாமற்போனது..

என் பிழையே அன்றி வேறெதும் இல்லை...

அது சரி.. ஜி!.. உங்களுக்கென்று அறை ஒதுக்காமல் - தற்காலிக இருப்பிடம் கொடுத்திருக்கின்றார்களே ஏன்?..

கில்லர் ஜி அவர்கள் கேட்பது புரிகின்றது...

அந்த அளவிற்கு அவருக்கு இடைஞ்சல்களைச் செய்திருக்கின்றோம்..
அதனால் கடுப்பாகி - போங்கடா.. போங்க!.. - என்று, புறப்பட்டு விட்டார்..
இனி அவர் வருவதற்கில்லை.. ஊரிலேயே தங்கி விட்டார்!..

என்று, மனப்பால் குடித்திருக்கின்றார்கள்.. என்ன ஒரு வக்கிரம்!..

ஆனால் -

விடாது கருப்பு!.. - என்பது வீணர்களுக்குத் தெரியவில்லை..

அவர்கள் குடித்த பால் செரிக்காமல் போனது -
மீண்டும் என்னைக் கண்ட அதிர்ச்சியில்!..

சொல்லு!.. 

வந்துட்டேன்..ன்னு சொல்லு!..

திரும்பி வந்துட்டேன்..ன்னு சொல்லு!..

தீமைகள் வெருண்டு ஓடட்டும்..

திசைகளில் திருவருள் கூடட்டும்!..

ஓம் சக்தி ஓம்!.. 

***