கறிவேப்பிலை

ராத்திரி முழுக்க வேலை...

தமிழ்த் திருநாட்டில் பொழுது விடிந்த நேரம் - ஆறு மணி...

இங்கே குவைத்தில் விடியற்காலை 3.30

கொட்டும் பனியில உட்கார்ந்து கொண்டு
எபி எனும் எங்கள் பிளாஸ்க்கை -

இல்லை...இல்லை!...
எங்கள் பிளாக்கைத் திறந்தால் -
திறக்க முயற்சித்தால்....
சொய்ங்.... - என்று சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றது

அதுக்குள்ள ஒரு நிமிஷம் ஓடிப் போச்சே!..
தூக்கம் வராதோர் சங்கத்து ஆட்கள் எல்லாம் வந்திருப்பாங்களே...

ஆட்கள் எல்லாம்....ன்னா ஆயிரம் ரெண்டாயிரம் இல்லை..
ரெண்டு மூனு பேர் தான்....

அதிலயும் வேடிக்கை.. என்னான்னு பார்த்தால்,
கடமை ஆற்றுகிறேன்..ன்னு காஃபி ஆத்தி எடுத்துக்கிட்டு -

ஆ!... எபி திறந்துடுத்து!...

தட்டு... விறுவிறு....ன்னு தட்டு...
விடாதே... அமுக்கு.. அடுத்த பட்டனை!...

ஆகா... போய்டுத்து!...

தம்பீ!... ரொம்ப சந்தோஷப்படாதே....
காஃபி ஆத்தாமக் கூட வந்துருப்பாங்க!.. உஷார்!..

- மனசாட்சியாம்.. பேசிற்று...

எங்கள் பிளாக்கில் கருத்துரை ஏறி விட்டது...

என்னா?.. முதல்..ல நீதானே!...

இது பன்னாட்டு சதியாக் கூட இருக்கலாம்!...

ஓ!.. ரெண்டாவதா... 
அப்போ வணக்கம் சொல்லிட்டு போய் வேலையப் பாரு...

ஓய்!.. நெல்லைத் தமிழன் பதிவு எழுதியிருக்கார்...ங்காணும்.....
இருந்து படிச்சிட்டு கிளம்பிப் போம்!...

என்னா...வாம்!.. இன்னைக்கு திங்கக் கிழமை... இல்லே!...
கோயில் பிரசாதம் மாதிரி.. புளியோதரை பொங்கல்....ன்னு... 
ஏதாவது இருக்கும்!...

என்னது?... கோயில் பிரசாதமா!...
கறிவேப்பிலைக் குழம்பு...ல்லே வைச்சிருக்காங்க!....
இரு... இரு... நானு நக்கீரராமே!...

என்னது... நக்கீரரா.. நீயா!?...

ஆமா.... அப்படி வைச்சித்தான் எழுதியிருக்காங்க!....

அப்போ ஸ்ரீராமன் தான் செண்பகப் பாண்டியனா!?....

ஆமா!..

அது சரி.. பூங்குழலியைக் காணோமே!?...

பூங்குழலி... (...இது வேறயா!..)
புதுத் தண்ணியில குளிச்சதால
அவங்களுக்கு ஜலதோஷம் வந்துடுச்சாம்!..
ஓய்!.., நமக்கு எதுக்குங்...காணும் ஊர்வம்பு!..
இன்னுங் கொஞ்ச நேரத்தில
சலங்கைச் சாமி வந்துடும்!...

ஆகா!... சலங்கைச் சாமியா!..
அது நெத்திக் கண்ணோட வருமே!..
அப்போ நான் கிளம்பறேன்!...

துணைக்கு இருந்த மனசாட்சியும் கிளம்பியாச்சு..
இனி நாம தான் சமாளிக்கணும்...

தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்டால்
சிம்மக் குரலாக இல்லை!...

அது வேண்டாம்..
கையில் காஃபியோடு கீசா வந்தால் -
ஜிம்மக் குரலா!?.. - என்பார்கள்...

நமக்கு நம்ம குரலே போதும்!..

***

-: காலம் :-

பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்..

-: இடம் :- 

மன்னன் செண்பகப் பாண்டியனின்
அரசவை..

மன்னனும் நக்கீரரும் 

மற்றும் அவையோர்களும்

நக்கீரர் விளிக்கின்றார்...

கறிவேப்பிலைக் குழம்பு கொண்டு வந்த கலைஞரே!...

மன்னன் விடையளிக்கின்றான்...

அவரு கறிவேப்பிலைக் குழம்பு எல்லாம் கொண்டு வரலை..
சும்மா குறிப்பு மட்டும் தான் கொண்டு வந்தார்...
நீங்க பண்ணுன குழப்பத்துல பண்ட பாத்திரம்
எல்லாம் கொண்டு வந்து கொற்றவன் சபையிலயே
குழம்பு வைத்துக் காட்டுகிறேன்!.. - என்று போயிருக்கிறார்!...

ஓஹோ!... அவர் வர்ற வரைக்கும்...

பேசிக் கொண்டிருப்போமே!...

என்ன...ன்னு!...

அது கறிவேப்பிலை..யா?.. கரிவேப்பிலை...யா?... கருவேப்பிலை....யா?...

(அட... மறுபடியும் மறுபடியும் சந்தேகமா!...)
அரசே.. கறிவேப்பிலை என்பதே சரி!..

எப்படி நக்கீரரே!?...

பசுமையான கிழங்குகள் காய்கள் இலைகள் இவற்றுடன்
ஏலம் இலவங்கம் மிளகு என்பனவற்றைச் சேர்த்துச் சமைத்ததும்
அவற்றுக்கு கறி என்ற அடைமொழி சேர்ந்து கொள்கின்றது...

ஓ!.. அப்படியானால் கறி என்பது இறைச்சியைக் குறிக்காதா!...

மன்னவனே... இன்னும் கேட்பீராக!...
கறி என்பது மிளகுக் கொடியையும் குறிப்பதாகும்...

..... ..... தேறல்

அறியாது உண்ட கடுவன் அயலது

கறிவளர் சாந்தம் ஏறல் செல்லாது..

என்று, அகநானூற்றில் கபிலர் குறிக்கின்றாரே...

நீ குருகுலத்தில் அறியவில்லையா!...

(ஓ.. அப்ப தான் வில்லை எடுத்துக்கிட்டு
வேட்டைக்குக் கிளம்பிட்டேனே!...
நல்லவேளை நக்கீரர் கண்டுக்கலை..)
அருமை... அருமை!...

இப்படி மிளகு இடப்பட்ட கறிக்கு மேலும் சுவையூட்டும் இலை..
ஆதலின் கறிவேப்பிலை.. எனப்பட்டது!...

இந்தக் கறிவேப்பிலை செந்தமிழருக்கே உரியது...

வடநாட்டு வணிகன் வாங்கிச் சென்று
கறி பத்தா - என்று வாணிகம் செய்வான்...

மேலும், மேலைத்தேசத்தில் இருந்து
நாடு பிடிக்க வருபவனும், இதனை -

Curry Leaves - என்பான்..

தாங்கள் இப்போது சொன்னீர்களே.. அது என்ன மொழி?..

அதை இங்க்லீஷ் என்பார்கள்...

ஓ.. அந்த மொழியும் தெரியுமா!?..

எல்லாந்தான் தான் கற்றேன்.. என்ன பிரயோஜனம்!...

அப்படியா!... சரி.. அதை விடுங்கள்...
வேப்பிலை என்று எதற்காக?...

முற்றிய இலை சற்றே கசக்கும் வேப்பிலை போன்று...
அதனால் தான் அப்படியொரு பேர் சேர்ந்து கொண்டது...

இதன் தளிர் இலைகள் நீரிழிவு நோய்க்கு மிக நல்லது..
விடியற்காலையில் வெறும் வயிற்றில்
ஒரு கைப்பிடி அளவு தின்றால் நன்மை பயக்கும்...

இதன் இலைகள் மட்டுமல்லாது
சின்னஞ்சிறிய காய்களும் கனிகளும் 
மருத்துவ குணமுடையவை...

ஆனாலும்,
சாப்பிடும் போது தாளிக்கப்பட்ட இலைகளை ஒதுக்கி விடுகின்றோமே?...

சூடான எண்ணெயில் இலைகளைப் போட்டதுமே
காய்ந்து கருகித் தீய்ந்து விடுகின்றன!..
தீய்ந்த இலைகளைத் தூரப் போடுவதே நல்லது...

மருத்துவ நல்லோர் கூறுவதெல்லாம் -
இளந்தளிர்களை வாயில் இட்டு மென்று விழுங்கலாம் என்பதே!..

மற்றபடிக்கு முற்றிய இலைகளை நீர் விட்டு அரைத்து
தலையில் பூசிக் கொள்ள இளநரை மாறும் என்பார்கள்..

அப்படியானால் நீங்கள் ஏன் பூசிக் கொள்ளவில்லை!..

செண்பகப் பாண்டியனே!..
இது கிழநரை... மேலும்,
இந்த உடலே ஒரு மாயம்...
இதற்கு ஏன் வேறொரு சாயம்!...

ஆகா.. ஆகா!..

சபையோர்கள் எழுந்து கைகளைத் தட்டி மகிழ்ந்தனர்...

(வேறு வழி?... கை தட்டித்தான் ஆகவேண்டும்.. மேலும் -
கை தட்டி கலைத்து விடவில்லை என்றால்
நக்கீரர் பேசிக்கொண்டேயிருப்பார்..)

ஆகட்டும் ... நக்கீரரே!...
பூங்குழலியின் சமையல் வாசம்
தமிழ்ச் சபை வரைக்கும் வந்து விட்டது!..
நான் புறப்படுகின்றேன்...

மன்னா.. தாங்கள் அறிவித்தபடி ஆயிரம் பொற்காசுகளை
திரு.நெல்லைத் தமிழனுக்கே அளித்து விடுங்கள்...
நானும் வீட்டுக்குப் புறப்படுகின்றேன்...
அங்கே மோர் சோறும் வடு மாங்காயும் தான்!..

***

என்னையும் நக்கீரராக அறிமுகம் செய்ததற்காக

நானும் கறிவேப்பிலை புராணம் படித்து விட்டேன்...

படிச்சது மட்டும் தானா!.. பாட்டு ஒன்னும் இல்லையா?...

ஏன் இல்லை... இதோ இருக்கே!..

மண்டபத்துல உட்கார்ந்து நானே எழுதுனது!...

அறிவறியாய் மடநங்காய் அழகுதரும் ஓரிலையை

கறியறியும் வேப்பிலை இணையிதற்கு வேறுஇலை

வருநரையும் கதிகலங்கும் வளரிளமை நலந்துலங்கும்

திருநிறையும் கறியிலையை உண்டுணர்வாயே...

வாழ்க நலம்..

***