அன்புள்ள அப்பா

இன்று தந்தையர் தினம்!..

புதிதாகக் கற்பிக்கப்பட்ட நாள் தான்..

எனினும் -

மரமண்டைகளாகி -
பெற்றோரை ஆதரவற்றோர் இல்லத்தில் தள்ளி விடும் மகன்களுக்கு -
இப்படி ஒரு நினைவூட்டல் அவசியமான ஒன்றுதான்!..

ஆனாலும் -

தாயிற் சிறந்த கோயிலுமில்லை..
தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை!..

- என்றுரைத்தது தமிழ் கூறும் நல்லுலகு..

அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்!.. - என்று மொழிந்தாள் ஔவை..

பின்னாளில்,

அப்பனை நந்தியை ஆராவமுதனை
ஒப்பிலி வள்ளலை ஊழி முதல்வனை..

- என்று புகழ்கின்றார் - திருமூலர்..

தாயும் நீயே.. தந்தை நீயே!.. - என்று போற்றுகின்றார் - ஞானசம்பந்தர்..

அப்பன் நீ.. அம்மை நீ!.. - என்று வணங்குகின்றார் - திருநாவுக்கரசர்..

அம்மையே.. அப்பா.. ஒப்பிலாமணியே!..

- என்று உருகுகின்றார் மாணிக்கவாசகர்..

ஆழ்வார்களும் அடியார்களும் - அப்பனே!.. என்றுதான் உவந்து மகிழ்கின்றனர்..

மறைநூல்களும் அவ்வண்ணமே - வந்திக்கின்றன.. சிந்திக்கின்றன!..

வகையறியா மானிடர் தாம் -
வாழ்வு தந்த பெற்றோரின் வாழ்வை அழித்துத் திரிகின்றனர்..
நிலைதடுமாறி நிந்தித்து சகதியில் சரிகின்றனர்...

இங்கே - பழங்காலக் கதை ஒன்று - சிந்திப்பதற்கு!..

வயோதிகத்தால் பிணியுற்ற தந்தை
குடிசை ஒன்றினுள் ஓலைப் பாயில் கிடந்தார்..

அவருக்கு உணவு கொடுக்கச் சென்றான் - மகன்..
அவனுடன் அவனுடைய மகன்..

கிழவரின் அருகிலிருந்த மண் சட்டியில் - தான் கொண்டு வந்திருந்த கூழை ஊற்றினான்..

பசி தாளாதிருந்த கிழவர் - மண்சட்டியை ஆவலுடன் பற்றி இழுத்தார்..

மகனுக்குக் கோபம் மூண்டது...

சட்டியை உடைத்து விடாதே!... - என்றான் ஆத்திரத்துடன்..

இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த பேரன் கேட்டான்..

ஏன்.. தாத்தா!... நீங்க உங்க அப்பாவுக்கு இந்த சட்டியிலயா கூழு கொடுத்தீங்க?..

இல்லேடா.. கண்ணு!...

நீங்க உங்க அப்பாவுக்குகொடுக்கலேன்னா.. என்ன!.. 
நான் எங்கப்பாவுக்கு கொடுக்கிறேன்!.. 
சட்டியை உடைச்சிடாம பத்திரமாக வைத்திருங்கள்!..

அப்படியெல்லாம் செய்யக்கூடாது... பெற்ற தகப்பன் அல்லவா!..

- என்றார் கிழவர் - பரிதவிப்புடன்..

தந்தையின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு திகைத்து நின்றான் - அந்த மூடன்..

இன்றைக்கு எதை - விதை என்று விதைக்கின்றோமோ
அதையே நாளைக்கு அறுவடை செய்ய வேண்டியதிருக்கும்!..

அதில் எந்த ஒரு மாற்றமும் இருக்காது!...

என் தந்தை தெய்வத்திரு ந. துரைராஜன்..

அவர் தமக்கு - நல்ல மகனாக நான் இருந்திருக்கின்றேன்..

ஆனால் -

பயங்கலந்த மரியாதையினால் -
எதையெல்லாமோ இழந்து விட்டதாக உணர்வு...

தனது தளராத உழைப்பினால் தகையுறு நிலையில் வாழ்ந்தவர்..

மிகச்சிறந்த இசைக் கலைஞர்.. தஞ்சை ராமநாதன் செட்டியார் மன்றத்தில் பல நாடகங்களையும் கலை நிகழ்ச்சிகளையும் நடத்தியவர்

திரு. M.R. ராதா அவர்கள், திரு. கலைஞர் அவர்கள், திரு. சிவாஜி கணேசன் அவர்கள் - ஆகியோர் தம்முடன் நட்பு கொண்டிருந்தாகச் சொல்வார்...

அவர் சொல்லிச் சென்றவை எல்லாம் இன்னும் நெஞ்சில் நிழலாடிக் கொண்டிருக்கின்றன..

1994 நவம்பர்.. நவராத்திரி ஆறாம் நாள்...

அன்று இரவு மிகப் பயங்கரமான கனவு.. அதுமாதிரி கண்டதேயில்லை...

சிறுவனாக நான் அவரது கையைப் பிடித்துக் கொண்டு எங்கோ செல்வதாக தெரிகின்றது..

ஏதோ சூழலில் கைப்பிடி நழுவி விடுகின்றது...

தந்தையைக் காண முடியவில்லை.. சிறுவனாக நான் அழுகின்றேன்...

அப்போது காதருகில் -

இதோ.. இங்கேதாம்பா இருக்கின்றேன்!... - என்று, என் தந்தையின் குரல்...

சட்டென விழித்துக் கொள்கின்றேன்..

சரியாக மூன்றாம் நாள் -
சரஸ்வதி பூஜையன்று முன்னிரவுப் பொழுதில் இறைவனடியில் ஐக்கியமாகி விட்டார்..

அந்த சோகம் இன்னும் எனக்கு ஆறவில்லை...

ஆயினும், என்னருகில் இருப்பதாகவே உணர்வு...

சிற்றுயிர்களை ஆதரிக்கும் பண்பை அவரிடமிருந்தே கற்றுக் கொண்டேன்..

ஆனாலும் - அவரைப் போல என்னால் செயலாற்ற முடியவில்லை...

என் தந்தையின் அடிப்படை குணநலன்கள் சிலவற்றை என் மகனிடம் நான் காண்கின்றேன்...

ஆயுளும் ஆரோக்கியமும் கிட்டுமாயின் - 

எதிர்காலத்தில்

என் பேரனிடத்தும் நான் காண்பேன்!..

அந்த வகைக்கு அருள்பவன் இறைவன்!..

அவன் ஒருவனே அனைத்திற்கும்...

அப்பன் நீ.. அம்மை நீ.. 

என, அவனிடம் கையேந்தி நிற்கின்றேன்!..

ஓம் நம சிவாய சிவாய நம ஓம்..

* * *