வரந்தரும் வரதன் 1

விருந்தினர் பக்கம் - 7

அன்பிற்குரிய நெல்லைத் தமிழன் அவர்கள்
நமக்கெல்லாம் ஸ்ரீ அத்தி வரத ஸ்வாமி தரிசனம் செய்து வைக்கின்றார்..

அவரது அனுபவம் அழகிய வண்ணமாக -
இன்றைய விருந்தினர் பக்கத்தில் மலர்கின்றது...

வாருங்கள் அவரைப் பின் தொடர்வோம்...

***

நகரேஷு காஞ்சி என்று புகழ்பெற்ற காஞ்சி திருத்தலத்தில் ‘கச்சி நகர் வரதன்’ எனப்படும் காஞ்சீபுரம் வரதராஜர் கோவில் அமைந்துள்ளது.  வைணவர்களுக்கு, அரங்கன், வரதராஜன், திருப்பதி வெங்கடாசலபதி ஆகிய தெய்வங்கள் மிகவும் முக்கியமானவை. 

பழங்காலத்தில், காஞ்சீபுரத்திலிருந்து சென்ற வைணவர்கள் இத்தலங்களில் சேவை புரிந்தனர்.  தாங்கள் விட்டுவிட்டு வந்த ஊரின் நினைவாக, தாங்கள் தெய்வ கைங்கர்யம் செய்த கோவில்களிலும், தம் மனத்துக்கினியவனை ஸ்தாபிதம் செய்தனர்.

அதனால்தான் திருவல்லிக்கேணியில் அரங்கநாதன் சன்னிதியும், திருப்பதியில் வரதராஜன் சன்னிதியும் இன்றும் காணமுடிகிறது.. காஞ்சீபுரம் வரதராஜர் கோவிலின் மூலவர், வரதராஜர். இவர் தனக்குச் சேவை செய்துவந்த திருக்கச்சி நம்பிகளிடம் திரைக்குப் பின்னால் இருந்து பேசியவர்..

அத்திவரதர், அத்திமரத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டு அஸ்திகிரி எனப்படும் அத்திகிரி கோவிலின் விமானத்தின் கீழே பதினாறாம் நூற்றாண்டுவரை மூலவராக இருந்தார். இவரையே ஆழ்வார்கள் மங்களாசாசனம் (ஆழ்வார்கள், ஜீயர்கள் போன்றவர்கள் இறைவனைத் தரிசிப்பதை ‘மங்களாசாசனம்’ என்று குறிப்பர்) செய்தார்கள்.

பத்தி முதலாமவற்றில் பதி எனக்குக் கூடாமல்

எத்திசையும் உழன்றோடி இளைத்து விழும் காகம்போல்

முத்தி தரும் நகரேழில் முக்கியமாம் கச்சி தன்னில்

அத்திகிரி அருளாளர்க்கு அடைக்கலம் நான் புகுந்தேனே..

என்று வைணவ ஆச்சார்யர்களுள் ஒருவரான வேதாந்த தேசிகன் அவர்கள் பாடிப்பரவிய பேரருளாளன் இந்த அத்திவரதர்.

இஸ்லாமிய படையெடுப்பினால், மூலவரைக் காப்பாற்ற (மரத்தினால் ஆனவராதலாலும், உடைப்பது, தீவைப்பது என்று மாற்று மதத்தவர் சைவ வைணவ கோயில்களின் மீது வன்முறைகளைக் கட்டவிழ்த்து விட்டதாலும்),  கோயில் குளத்தினுள் அத்திவரதர் மறைத்துவைக்கப்பட்டார்.  இதனை ஒரு குடும்பம் மட்டுமே அறியும்.

அந்தச் சமயத்தில், உற்சவரான தேவாதிராஜனை, இன்னொரு குடும்பத்தினர் உடையார்பாளையத்துக்கு எடுத்துச்சென்றுவிட்டனர்.  இதற்கிடையே, அத்திவரதரை குளத்தில் மறைத்துவைத்த குடும்பத்தினர் (அவர்கள்தாம் தர்மகர்த்தாக்களாக இருந்த தாத்தாச்சார்யார் குடும்பத்தினர்) இறந்துவிட்டனர். 

இஸ்லாமிய படையெடுப்பின் கோரங்கள் முடிந்த நேரத்தில் (கிட்டத்தட்ட 30/40 வருடங்கள், கோவிலில் மூலவரும் உற்சவரும் இல்லாமல் பூஜைகள் செய்யப்படாமல் பாழ்பட்டிருந்தது), ஒரு அடியாரின் உதவியோடு, உடையார்பாளையம் வனப் பகுதியில் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த உற்சவ மூர்த்திகளை மீண்டும் கோவிலுக்குள் கொண்டுவந்து பூசைகளை ஆரம்பித்தனர்.

மூலவர் அத்திவரதரைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல், கோவில் அதிகாரிகள், 30 கிலோமீட்டர் தொலைவில் பழைய சீவரம் என்ற ஊரில் பத்மகிரி என்ற மலையின்மேல் இருந்த கல்லால் ஆன தேவராஜப் பெருமாளை, அவர் அத்தி வரதரைப்போல் இருந்ததால் எடுத்துவந்து, மூலவராக அவரை பிரதிஷ்டை செய்து வழிபாட்டைத் தொடங்கினர்.

1700ம் வருடம் (1709 என்று சொல்கிறார்கள்), ஏதோ ஒரு காரணத்தால் கோயில் குளம் முழுவதும் வற்றவைக்கப்பட்டது (அல்லது இயற்கையாக வற்றியிருக்கலாம்). அப்போது அங்கு அத்தி வரதர் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, மூலவர் ஏற்கனவே பிரதிஷ்டை பண்ணி பூஜைகள் நடந்துகொண்டிருந்த காரணத்தால்,

இந்த அத்திவரதரை பேழையில் வைத்து 40 வருடங்களுக்கு (அதாவது தெய்வ மூர்த்திகள் வரதராஜர் கோவிலில் இல்லாத காலகட்டத்தைக் கொண்டு) ஒரு முறை புஷ்கரணியிலிருந்து வெளியே எடுத்து ஒரு மண்டலமாக 48 நாட்கள் பூஜை செய்து, மீண்டும் குளத்தில் இருத்திவிடவேண்டும் என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது.

வரதராஜனைப் பூசிப்பது, அவர் சயனம் கொண்டிருப்பது நாகத்தணை மேல். அவர் வசிப்பது நீரில். அதனால், அத்திகிரி வரதர், அவரது இஷ்டத்தின்பேரில் புஷ்கரணியில் மறைந்து இருந்தார் என்ற நம்பிக்கையே அத்தி வரதரை மீண்டும் புஷ்கரணியிலேயே சயனகோலத்தில் கிடத்துவதற்குக் காரணம்.

இதற்கு முன்பு அத்திவரதர் புஷ்கரணியில் இருந்து வெளியெடுக்கப்பட்டு ஒரு மண்டல பூஜை செய்யும்போது, தற்போதுள்ள மீடியாக்கள் இல்லாததால், அந்த நிகழ்வு இப்போதுபோல் அவ்வளவு பிரம்மாண்டமாக இருந்ததில்லை. அதனால்தான் தற்போது இந்த நிகழ்வு மிகுந்த மக்களால் பேசப்பட்டு, முடிந்தவர்கள் அனைவரும் அந்த அத்திவரதனை தரிசிக்க முனைகின்றனர்.

கோவில் குளத்துநீர் இன்னொரு இடத்துக்கு மாற்றப்பட்டு, அனுமதிக்கப்பட்ட பட்டாச்சார்ய வம்சத்தினர், அத்திவரதர் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பேழையிலிருந்து நாகர்கள் புடைசூழ கிடந்த கோலத்தில் இருக்கும் அத்திவரதரை வெளியில் எடுத்து சுத்தம் செய்து, எண்ணெய்க்காப்பு போன்ற அலங்காரங்கள் செய்து, பிறகு செய்யவேண்டிய மந்திரரூபமானவைகளைச் செய்து பொதுமக்கள் தரிசனத்துக்கு வைக்கின்றனர். இதற்கு இரண்டு மூன்று நாட்கள் ஆகிறது.

(குளத்திலிருந்து வரதர் வெளிப்பட்டதை, பட்டர் ஒருவர் விளக்குகிறார்:

27 ஜூன் இரவு 12 மணிக்கு பணிகள் துவங்கின. 12:10க்கு இரண்டாவது படி தொட்டவுடன் சேர் பகுதி தொடங்கியது. சேரை அகற்றிக்கொண்டே இருந்து, அதிகாலை 6 மணிக்கு 6 து படி தாண்டி, வரதரின் பொற்பாதம் தெரிந்தது. அந்தச் சமயத்தில் அங்கு அனுமதிக்கப்பட்ட 70 பேர்கள் இருந்தனர். 2:45க்கு வரதரின் முக தரிசனம் கிடைத்தது. 

3:15க்கு வரதரை முழுவதுமாக வெளியே எடுத்து, துணி சுற்றப்பட்டு வசந்த மண்டபம் எடுத்துச் செல்லப்பட்டார். அதிகாலை 4 மணிக்கு திருமஞ்சனம் செய்யப்பட்டபிறகு அனைவரும் வெளிவந்துவிட்டனர். மூன்று நாட்கள் வரை புதுப்பிக்கும் பணிகள் நடைபெற்று 1ம் தேதி ஜூலை முதல் அனைவரும் தரிசனம் செய்ய ஆயத்தமாகும்)

வாழ்க்கையில் எதற்கும் நம்பிக்கை என்பது அவசியம்.  அப்பா என்பவரை நாம் அம்மா சொல்லித்தான் அறிகிறோம், ஏற்றுக்கொள்கிறோம். சொந்த வாழ்வில் இருக்கும் இந்த நம்பிக்கைக்கு மேலாகவே நமக்கு இறை நம்பிக்கை தேவைப்படுகிறது. அதுவே அவனை அணுகுவதற்கான முதல் படி.

என் மனைவி பெங்களூரிலிருந்து வந்த பிறகு, நாங்கள் ஜூலை 8ம் தேதிக்கு மேல், அத்திவரதரை தரிசிக்கலாம் என்று நினைத்திருந்தோம். அந்தச் சமயத்தில் சென்னையில் ஒரு திருமண நிகழ்ச்சிக்காக மனைவியின் உறவினர்களும் வருவதால், எல்லோரும் சேர்ந்து காஞ்சீபுரம் சென்று பேரருளாளனைத் தரிசிப்பது என்று பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். 

என் பையன் கேட்டுக்கொண்டால், நான் திரும்பவும் பெங்களூர் செல்ல வாய்ப்பு உண்டு. இந்தக் களேபரத்தில் அத்திவரதர் தரிசனம் தடைபட்டுவிடப்போகிறதே என்று 3ம் தேதி நினைத்துக்கொண்டிருந்தேன். இரவு 9 மணிக்குப் படுத்துவிட்டாலும் 12 மணி வரை ஏதோ காரணத்தால் தூக்கம் வரவில்லை.. அத்திவரதர், காஞ்சீபுரம் இவைகளே மனதை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டிருந்தது. 

அதிகாலை 3:30 மணிக்கு எழுந்து, பெண்ணுக்கு உணவைச் சமைத்துவைத்துவிட்டு, 5:30க்கு கிண்டி இரயில் நிலையம் சென்று, காஞ்சீபுரம் இரயிலைப் பிடித்து 8:15க்கு காஞ்சீபுரம் சென்றுவிட்டேன். ஸ்டேஷனிலிருந்து சிறிது நடந்துசென்று, அரசு பஸ் ஒன்றில் 10 ரூபாய் டிக்கெட்டில் பயணித்து கோவில் அருகே இறங்கிக்கொண்டேன். அங்கேயே செருப்பை ஒரு ஓரத்தில் விட்டுவிட்டு கியூவில் நின்றபோது மணி 8:40. 

உமதடிகள் அடைகின்றேன் என்று ஒருகால் உரைத்தவரை

அமையும் இனி என்பவர்போல் அஞ்செலெனக் கரம் வைத்து

தமதனைத்தும் அவர் தமக்கு வழங்கியும்தாம் மிக விளங்கும்

அமைவுடைய அருளாளர் அடியிணையை அடைந்தேனே..

வரைதிரை இல்லாத அருளை வணங்கும் அத்திவரதரே..

உமது அடியிணையை நான் பணிகின்றேன்.

ஓம் ஹரி ஓம்

ஃஃஃ