அழகே.. தமிழே!..

வானளந்த நிலவு முகம்

தானளந்த நறுந் திலகம்

நல்லழகே தமிழ்கூறும் மங்கலமோ!..

கண்ணளந்த புன்னகையும்

காதளந்த பொன்னகையும்

காலமகள் செய்தளித்த நன்கலமோ!..

பூவளந்த நறுங்குழலும்

நாவளந்த இன்தமிழும்  

வானளந்த பேரழகைக் கூட்டாதோ!..

நானளந்த நற்கவியும்

தேனளந்த தென்தமிழும்

தேவியவள் திருவடிவைக் காட்டாதோ!..

பேரளந்த பெருந்தகவாய்

ஊரளந்த ஒலிமுழவாய்

பொன்மாலை பூந்தோளில் ஆடாதோ!..

தினையளந்த வயற்காட்டில்

எனையளந்த என்னுயிரே

என்கவியை நின்செவிதான் ஏற்காதோ!..

மலையளந்த பெருந்தனத்தாள்

நிறையளந்த நிலைகுணத்தாள்

குளிர்நிலவாய் கூடவந்தால் ஆகாதோ!..

பாலளந்த பசுங்குணத்தாள்

பாவளந்த தமிழ் வணத்தாள்

பூவிழியால் புன்னகைத்தால் ஆகாதோ!..

நீரளந்த நெடுங்கரையில்

நிழலளந்த குழல்உலர்த்தி

நீநடக்க என்கலியும் தீராதோ!..

தேனளந்த பூஞ்சரத்தாள்

வானளந்த புகழ்நலத்தாள்

தேவகன்னி என்றுரைத்தால் ஆகாதோ!..

பொன்னளந்த பூங்கரத்தாள்

மின்னளந்த விழிநலத்தாள்

நின்றெனக்கு ஒன்றுரைத்தால் ஆகாதோ!..

நெல்லளந்த நெடுவயலில்

நின்றளக்கும் தென்காற்றில்

உன்றனுக்கு என்றுரைத்தால் வாராதோ!..

சேலளந்த செவ்விழியும்

நூலளந்த மெல்லிடையும்

நூறுகவி நான்பாடச் சொல்லாதோ!..

சீரளந்த பெருங்குலத்தாள்

நீரளந்த முகில்குணத்தாள்

நானளந்த மொழிகேட்டால் ஆகாதோ?..

நானளந்த நற்கவியும்

தேனளந்த தென்தமிழும்

தேவியவள் திருவடிவை வாழ்த்தாதோ!..

நாலளந்த நறுங்குணத்தாள்

காலளந்த தூரமெல்லாம்

நான்நடக்க வாழ்நாளும் வாராதோ!..

***

மதிப்புக்குரிய ஓவியர் மாருதி அவர்களுக்கு நன்றி

அக்கா.. அக்கா!.. 

சொல்லம்மா!..

இதென்னக்கா!..

கவிதை.. கவிதை..ம்மா!..

கவிதையா.. அதான்.. எனக்குத் தெரியுதே!..

வேறென்ன உனக்குத் தெரியலை?..

அத்தான் உங்களைச் சுத்திச் சுத்தி வந்தப்போ எழுதுனது..ன்னு புரியுது!..

அப்புறம் என்னவாம்!..

எல்லா வரியிலயும் - அளந்த.. அளந்த.. - ன்னு அளந்திருக்காங்களே!.. உண்மையில அளந்த கவிதையா.. இல்லே.. அளந்த கவிதையா!..

என்னம்மா!.. சிலேடையெல்லாம் பொங்குது?..

அத்தானும்... தான் கவிதையில ஒருவரி சிலேடை வெச்சிருக்காரே!..
எந்த வரி..ன்னு தெரியுதா!?..

குறுஞ்சிரிப்பு தாமரையின் இதழ்களில்..

அக்காவின் முகத்திலும் - மெல்லிய பூஞ்சிரிப்பு!...

சொல்லுங்க அக்கா!.. எப்படி.. இதெல்லாம்!?..

உங்க அத்தான் வந்ததும் அவரையே கேளேன்!..

அத்தானைக் கேக்கறது இருக்கட்டும்...
நம்மைப் பார்த்து இப்படியெல்லாம் அளக்குறாங்களே!.. அது எப்படி..க்கா?..

அத்தானைக் கேட்டா - உள்ளதைச் சொல்றேன்!.. அப்படி..ன்னு சொல்லுவாங்க...

உள்ளதைச் சொன்னாங்களோ!.. உள்ளத்தைச் சொன்னாங்களோ!... பொதுவா இவங்களால நம்மை அளந்துட முடியுமா?..

ஓ.. முடியுமே!..

எப்படிக்கா?..

அன்பு!.. அன்பு தான் அளவு கோல்!.. 
அன்பை அளப்பதும் அன்பு தான்!.. 
அன்பை அளிப்பதும் அன்பு தான்!..

ஓ!.. அத்தானுக்கு ஏத்த அக்கா தான்!..

தாமரை சிரித்தாள்.. 
தாமரையுடன் சேர்ந்து தமிழ்ச்செல்வியும் சிரித்தாள்..

அழகு வாழ்க..

அழகுடன் சேர்ந்து அன்பும் வாழ்க!.. 

***