நெஞ்சம் மறப்பதில்லை

ரூபாய் நூற்று இருபது!.. 

15 ஜூலை 1903

கொடுத்து அனுப்பியவர் தமிழக முதல்வர் திரு கு. காமராஜர். 

பெற்றுக் கொள்ள வேண்டியவர் முதல்வரின் தாயார் சிவகாமி அம்மாள்.

கொண்டு வந்திருப்பவர் நம்பிக்கைக்குரிய முருக தனுஷ்கோடி.  

பெற்றெடுத்து பேணிக்காத்து வளர்த்த தாயாரின் செலவுக்காக மாதந்தோறும் மகன் கொடுத்தனுப்பும் பணம் அது.   

பணம் கொண்டு வந்திருந்த முருக தனுஷ்கோடியிடம் - சிவகாமி அம்மையார் - மெதுவாகச் சொன்னார். 

பேரனுக்கு கல்யாணம் ஆகப்போகுது. நம்ம வீட்டுக்கு புதுசா ஒரு பொண்ணு வரப் போறாள். நமக்கு பழகிப்போச்சு., ஆனா அதுக்கு சங்கடமா இருக்கும். நம்ம வீட்டு கொல்லப் புறத்துல ஒரு கக்கூஸ் கட்டணும்.  அதுக்கு ஒரு மூவாயிரம் ஆவும். நீ அடுத்த வட்டம் வாறப்ப  ஐயா கிட்ட சேதியச் சொல்லி வாங்கியாருவியா.. ராசா!?..

சென்னைக்குத் திரும்பிய முருக தனுஷ்கோடி -  அப்படியே காமராஜரிடம் சொன்னார். 

வந்ததே கோபம் அவருக்கு!..

அம்மா கக்கூஸு கட்ட பணம் கேக்கறா. ஆனா ஊர்ல உள்ளவங்க நான் ஏதோ பங்களா கட்டுனதா சொல்லுவாங்க..  பத்திரிக்கைல சேதி வர்ற அளவுக்கு கொண்டு போயிருவாங்க.. அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம்னு சொல்லு!.

அதன்பிறகு, தாய் சொல்லி அனுப்பிய சேதியில் இருந்த நியாயத்தை உணர்த்தி - மகனிடம் அனுமதி பெற்றார் - தனுஷ்கோடி.

இனி இப்படி ஒரு சம்பவம் கேள்விப்பட முடியுமா - இந்தத் தமிழகத்தில்!.. 

எதிர்பாராத விதமாக தன் மகனைப் பார்த்ததும் சிவகாமி அம்மையாருக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி!.. தாயின் நலம் விசாரித்தார் மகன். ஆனாலும் அவரது பார்வை - வீட்டு முற்றத்தில் இருந்த தண்ணீர்க் குழாயில் நிலைத்தது. 

இது ஏது புதுசா?.. - வினா தெறித்து வந்தது.

விருதுநகர் நகராட்சி அதிகாரி ஓடி வந்து பதில் சொன்னார்.

ஊர்ல இருக்கிற எல்லா வயசானவங்க வீட்டுக்கும் இந்த மாதிரி போட்டுக் கொடுப்பீங்களா?... - முதல்வரின் கேள்விக்கு அதிகாரியால் பதில் கூற இயல வில்லை.

உன்னை விட வயசானவங்க, இல்லாதவங்க, இயலாதவங்க - எல்லாம்  வரிசையில நின்னு தெருக்குழாய்ல தண்ணி பிடிக்கிறாங்க!.. உனக்கு மட்டும் ஏன் வீட்டுக்குள் குழாய்?..

அடுத்த சிறு பொழுதுக்குள் - அந்த தண்ணீர்க் குழாய் அகற்றப்பட்டது.

என் தாயானால் என்ன!.. அவரும் பொதுமக்களில் ஒருவர் தான்!.. - எனக் கூறும் நகராட்சி உறுப்பினரைக் கூட எங்கும் காண இயலாது இந்நாளில்!..

உடல் நலமில்லாதிருந்த தங்கை - அண்ணனிடம் உதவி கேட்டு கடிதம் எழுதினார். அதற்கு பதில் வந்தது.

அன்பு நாகம்மை.. நீ பெரிய டாக்டரிடம் எல்லாம் போக வேண்டாம்! மதுரையிலே அரசாங்க ஆஸ்பத்திரி இருக்கு. அங்கே போனால் இலவச வைத்தியம் கிடைக்கும். உன் கைச்செலவுக்கு இருபது ரூபாய் அனுப்பி இருக்கிறேன். இதற்கு மேல் என்னிடம் எதையும் எதிர்பார்க்காதே!..
 
இந்த மாதிரி யாராவது இருக்காங்களா ஐயா?

ஏழைப்பங்காளன்

ஒருமுறை குற்றாலத்திற்கு வந்திருந்த காமராஜர் அருவியில் குளிக்க ஆசைப்பட்டார். அதன் பேரில் காவல்துறையினர் சிலர் முன்னதாக அருவிக் கரைக்குச் சென்றனர்.

அடுத்த சில நிமிடங்களில்,  காமராஜர் அருவியை நோக்கிச் சென்றார்.

அங்கே அவர் கண்ட காட்சி விசித்திரமாக இருந்தது.

குளித்தும் குளிக்காமலும் இருந்த பொதுமக்கள் - அருவிக்கரையில் இருந்து அப்புறப்படுத்தப்பட்டு - பாதையின் ஓரமாக நிறுத்தப்பட்டிருந்தனர்.

ஒதுங்கி நின்றவர்களைப் பார்த்ததும் விஷயம் விளங்கிற்று அவருக்கு.

அங்கிருந்த காவலரை பார்த்து -

இதுக்குத்தான் நீ எனக்கு முன்ன ஓடி வந்தியா!. இவங்களோட நா சேந்து குளிச்சா ஒனக்கு என்னான்னே?.. -  என்று சத்தம் போட்டுவிட்டு,

ஒதுங்கி நின்ற மக்களை பார்த்து,

இப்படி ஒதுங்கி நின்னா எப்படின்னேன்?.. வாங்க எல்லாரும் சேந்து குளிப்போம்!..  - என அன்புடன் அழைத்தார்.

உண்மையான ஏழைப் பங்காளனை நேரில் பார்த்த களிப்பில், மக்கள் ஆரவாரத்துடன் அருவியில் குளித்தனர்...

அன்று குற்றால அருவியே, ஓ!.. என்று மகிழ்ச்சியுடன் ஆர்ப்பரித்ததாம்!.. 

அதற்கு முன்னும் பின்னும் எந்த முதல்வரும் மக்களுடன் சேர்ந்து குளித்ததாக வரலாறு இல்லை!..

இனி - எந்த முதல்வருடனும் சேர்ந்து குளிக்க மக்களுக்கு இயலுமா!..

தமிழக முதல்வரின் அலுவலக வாசலில்  கையில் திருமண அழைப்பிதழுடன் ஒருவர் காத்திருந்தார்.

அவர் சுதந்திரப் போராட்டத் தியாகி.  முதல்வரின் நண்பரும் கூட!.. 

முதல்வர் காமராஜர் அவர்களைச் சந்திக்க அனுமதி கிடைத்தது. உள்ளே சென்றவர் -

தனது இல்லத் திருமணத்துக்கு  வரவேண்டுமென்று அன்புடன் அழைத்தபடி, அழைப்பிதழைக் கொடுத்தார்.

அவரை வரவேற்றுப் பேசிக் கொண்டிருந்த காமராஜர் -

அந்தத் திருமண நாளில் தனக்கு வேறு வேலை இருப்பதாகவும் அதனால் திருமணத்துக்கு வர இயலாது என்பதையும் குறிப்பால் உணர்த்தினார். 

தியாகி வருத்தத்தோடு  ஊருக்குத் திரும்பினார்.

திருமண நாள். பொதுவாக சந்தோஷம் களைகட்டியிருந்தாலும் மனதின் ஓர் ஓரத்தில் - காமராஜர் வர மறுத்தது உறுத்திக் கொண்டேயிருந்தது.  அப்போது சற்றும் எதிர்பாராத விதமாக கல்யாணப் பந்தலின் வாசலில் பரபரப்பு!.. 

இரண்டு மூன்று போலீஸ் வண்டிகள்.. என்ன.. ஏது.. என்று எவருக்கும் புரியவில்லை!.. 

எல்லோரும் போலீஸ் ஜீப்புகளைக் கண்டு அதிர்ந்து, பயந்து நிற்கையில் -

தியாகியின் வீட்டு வாசலில் ஒரு கார் வந்து நின்றது. 

அந்தக் காரில் இருந்து இறங்கியவர் - தமிழக முதல்வர்!..

புன்னகையுடன் இறங்கி வந்த காமராஜரைப் பார்த்ததும் தியாகியின் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர்!.. ஓடிச் சென்று  கைகளைப் பற்றிக் கொண்டார்.

நீ அழைப்பிதழ் கொடுத்தபோதே உன் வீட்டுத் திருமணத்துக்கு வர முடிவு செய்துவிட்டேன். நான் வருகிறேன் என்று அப்பவே சொல்லி இருந்தால், முதலமைச்சர் வருகிறார் என்று ஏகப்பட்ட கடனை வாங்கி கல்யாணத்தைத் தடபுடலாக நடத்தியிருப்பாய். உன் சூழ்நிலை எனக்குத் தெரியும்ன்னேன். உன்னை கடன்காரனாக ஆக்க நான் விரும்பவில்லை!.. 

- என்று முதல்வர் காமராஜர்  கூறியதும் சுற்றியிருந்தவர்கள் அனைவருக்கும் மெய்சிலிர்த்தது.

இது நடந்த இடம் வள்ளியூர்.  தியாகி  - திரு.காளிதாஸ் கோனார் அவர்கள்.

ஏழை வீட்டில் - ஒப்புக்காகக் கூட கை நனைக்கும் முதல்வரை இனியும் காண முடியுமா இந்த நாட்டில்!..

காமராஜர் - ஒன்பது ஆண்டுகாலம் முதல்வராக ஆட்சி புரிந்தார்.  

காமராஜரின் கல்வித் திட்டங்கள் நிறைவேற  அன்றைய பள்ளிக் கல்வி இயக்குனர் திரு.நெ.து.சுந்தரவடிவேலு அவர்களும், 

தொழிற்திட்டங்கள் நிறைவேற - அன்றைய தொழில் அமைச்சர் திரு. ஆர். வெங்கட்ராமன் அவர்களும் உடனிருந்து பாடுபட்டனர்.

30 ஆயிரம் தொடக்கப்பள்ளிகளில் 16 லட்சம் மாணவ – மாணவிகள் மதிய உணவு உண்டார்கள் என்பது - பள்ளிக் கல்வி இயக்குனர் திரு. நெ.து. சுந்தர வடிவேலு அவர்களின் குறிப்பு.

காமராஜர் முதலமைச்சராகப் பதவி ஏற்ற பிறகே  தமிழகத்தில் ஏழை எளியவர்களுக்கு எட்டாக் கனியாக இருந்த கல்வி - இலவசக் கல்வியானது.

தொழில்கள் பெருக வேண்டுமென தொழிற் கல்விக் கூடங்களும் மாவட்டம் தோறும் தொடங்கப்பட்டன.

இனியொரு தமிழன் இதைப்போல அமரமுடியுமா!..

இலவசக் கல்வி, ஏழைப் பிள்ளைகளுக்கு மதிய உணவு, இலவசப் பாடப் புத்தகங்கள், பள்ளிப் பிள்ளைகளுக்கு  சீருடை என்றெல்லாம் அறிமுகப் படுத்தியவர் பெருந்தலைவர் காமராஜர்.

கல்லாய் கிடந்த மக்கள் கல்வி கற்று எழுந்திடக் கை கொடுத்தவர் - காமராஜர். 

ஆனாலும் அவர் மீது - வெளிநாட்டு பேங்கில் பணம் போட்டு வைத்திருக்கிறார் - என்று புழுதி வாரி வீசப்பட்டது. 

அண்டங்காக்கை, பனையேறி  - என்றெல்லாம்  அவரை நாவில் ஈரமின்றிப் பேசியவர்கள் - 

1967 தேர்தலுக்குப் பின் - தாமும் தம் மக்களும் என,  நன்கு கொழுத்தனர்.

நாட்டில் - நடந்தவை அனைத்தும் அனைவருக்கும் தெரிந்த விஷயங்கள்!..

02 அக்டோபர் 1975

 1967 தேர்தலில் தோல்வி அடைந்தபின் - 

மக்களுக்கு என்னவெல்லாம் நன்மைகள் செய்தீர்கள் என்பதைப் பிரசாரத்தில் விவரமாய் தெரிவிக்கவே இல்லை. அதுதான் நீங்கள் தோற்றதற்கு காரணம்!..

- என்றனர் நெருங்கிப் பழகும் வாய்ப்புடைய பலரும்!..

அதற்கு காமராஜர் சொன்ன பதில் -

அட போங்கய்யா!.. பெத்த தாய்க்கு சேலை வாங்கிக் குடுக்கிற மகன், எங்கம்மாவுக்கு நான் சேலை வாங்கிக் குடுத்தேன், எங்கம்மாவுக்குச் சேலை வாங்கிக் குடுத்தேன்னு தம்பட்டம் அடிக்கலாமான்னேன்! நம்ம கடமையைத் தானேய்யா  செஞ்சோம்? அதில பீத்திக்கிறதுக்கு என்ன இருக்குன்னேன்?..

காமராஜர்  ஒரு சகாப்தம்

இன்று நம் கையில் உள்ள கல்வி 
அன்று அவர் அளித்த கொடை!.. 

கல்விக் கண் திறந்த காமராஜரின் புகழ்

என்றும் நின்று நிலவும்!.. 

  * * *